Lieve vrijwilligers van de ambulance wens,
Afgelopen zondag hebben wij een (Spoed) wens dag gehad met onze terminale zieke moeder.
Onze moeder kreeg te horen dat ze naar huis kwam om te sterven. Het eerste wat ze riep toen ze thuis kwam was dat ze heel erg graag nog een biertje wilde gaan drinken op het strand samen met haar man, kinderen en kleinkinderen. We hebben op die zelfde dag nog een wens aangevraagd. Nog geen 12 uur later werden we al terug gebeld, we konden die dag al naar het strand. Ze nam die dag nog afscheid van haar vriendinnen dus hebben we de wens naar zondag verplaatst. Toen de vrijwilligers aankwamen werd haar gevraagd naar welk strand ze wilde gaan. Niets was te gek, het was gemoedelijk en ontspannen. Ze wilde naar “haar” strand op monster. Zo gezegd zo gedaan, ze kreeg een mooie ambulance beer, Mario, die een plekje op haar bed kreeg in de woonkamer. Eenmaal op het strand gingen de deuren van de ambulance open en je zag mijn moeder helemaal opleven van de wind in haar gezicht. Ze heeft heerlijk liggen slapen in de wind af en toe keek ze naar haar kleinkinderen die een zandkasteel aan het bouwen waren. Haar kinderen, man en kinderen stonden te genieten van een vrouw die genoot van haar laatste uitje. Nadat we 2 uur op het strand hadden gestaan hebben de vrijwilligers van de ambulance wens haar naar huis gereden. Ze wilde nog heel graag in haar eigen achtertuin staan, kijkend naar de bloemen en genietend van de lunch met het gezin. Daarna is ze moe maar voldaan terug gelegd in haar eigen bed in de woonkamer.
2 dagen later is ze vredig heen gegaan, moe van de strijd die heeft moeten leveren tegen die vervelende ziekte.
We willen iedereen die deze wens mogelijk hebben gemaakt bedanken met alle liefde uit ons hart.
Op de uitvaart van onze moeder komt een collecte bus te staan voor een donatie voor stichting ambulance wens.
Bedankt dat jullie hart op de goede plek zit en ons en onze moeder een fantastische dag hebben bezorgd.
Groetjes,
Daniëlle van der Maarel-Veerkamp