Het verhaal van mijn man.
Mijn man heeft in december een scooterongeluk gekregen, de automobilist reed aan de verkeerde kant van de weg en heeft mijn man nooit gezien, ook niet de uitwijk manouvre die mijn man maakte.
Eind december ging zijn moeder heel hard achteruit, beide heel verdrietig dat ze niet naar elkaar toe konden.
Mijn schoonmoeder erg ziek, zittend in een rolstoel eenzijdig verlamd en afasie.( al 17 jaar)
Mijn man liggend in het ziekenhuis met gebroken bekken op 5 plaatsen, bovenbeen, pols en bekken en verder diverse letsels. Hij was net 1 week van de ic af toen wij dit bericht kregen van zijn moeder. Gelukkig tipte iemand van de ic ons over de stichting ambulance wens, en die wilde het graag regelen. op 4 Januari is mijn man opgehaald in het ziekenhuis en naar zijn moeder geweest om afscheid te nemen. Beide heel blij en de familie ook dat dit kon. Zo blij met de medewerkers alles kon niets was te veel. Mijn schoonmoeder knapte hiervan op maar helaas op 14 februari is ze overleden.
Gelukkig stonden de medewerkers van de stichting ambulance wens weer klaar voor ons, om te zorgen dat mijn man bij de uitvaart aanwezig kon zijn. Bij de uitvaart hebben wij aan de mensen gevraagd om een kleine donatie te doen, het geld is inmiddels overgemaakt.
Wij zijn zo blij dat de stichting wensambulance dit heeft mogelijk gemaakt, onze dank is groot, en jullie zijn allemaal kanjers!!
Met vriendelijke groet,
Tineke Bot Barelts