Ik zag mijn vriend opbloeien

Daar kwamen ze dan, ineens was de kamer van het verpleegtehuis gevuld met twee lieve medewerkers inclusief brancard. Het leven zou die dag weer even als vanouds worden.
Mijn lieve vriend is een cultuur liefhebber en zijn wens was om met mij nog één keer naar museum de Pont te gaan in Tilburg. Nadat hij heerlijk was toegedekt gingen we op weg. Het was een uurtje rijden en vandaag stond het zonnetje in de ambulance en heeft hij nog heerlijk geslapen. Bij het museum een warm welkom. Er liep de hele tijd een medewerkster van het museum mee. Zij gaf nog hier en daar mooie uitleg van de kunst. Later kwam ook de directeur van het museum ons nog de hand schudden.
Wat waren we aan het genieten, ik zag mijn vriend opbloeien. In de middag kregen we zowaar nog koffie met wat lekkers van de Stichting Ambulance Wens.
De twee medewerkers hebben de brancard overal naar toe gereden, ook soms over drempeltjes getild. Niks was hen te veel.
Het is nu precies een week geleden na deze fantastische dag waarover mijn vriend het nog iedere keer heeft. Wij kijken er met hartverwarmend plezier op terug.
Hartelijk dank aan iedereen die dit mogelijk heeft gemaakt. Vooral namens Henk Bakx.