Op 13 juli is Jenathan (22 jaar)opgehaald om het WOO HAH festival in Hilvarenbeek te kunnen bezoeken en hij nam zijn vriend Simon mee. Al vanaf het moment dat Jenathan wist dat hij naar het festival zou kunnen had hij er enorm veel zin in. Nog nooit had hij de mogelijkheid om een festival zoals dit te bezoeken en één van zijn favoriete artiesten zou er optreden.
Joost, onze contactpersoon (poppodium 013) had voor ons, backstage kaartjes verzorgd zodat de ambulance gemakkelijk bij de podia kon komen. Uiteraard is het ook wel heel erg mooi om backstage te kunnen kijken.
Waar wij, achter in de ambulance in een soort wondere wereld terecht kwamen, was al heel snel duidelijk dat Siem en Ursula (chauffeur en verpleegkundige) wisten hoe de zaken werkten. Heel fijn was dat.
Het eerste optreden dat Jenathan kon bijwonen was precies het optreden van degene die hij wilde zien, HEF genaamd. Er was bij het podium een verhoging gemaakt voor minder valide bezoekers wat zorgde voor een prima zicht op het optreden. Toen we na het optreden eens rondkeken zagen we pas hoe enorm veel mensen zich op het terrein begaven …. Jenathan had ook de wens om HEF te ontmoeten. Omdat we backstage kaartjes hadden gekregen zijn we gaan kijken of we dit voor elkaar konden krijgen. En ja hoor, het is gelukt, HEF nam de tijd om met Jenathan te praten en om samen met hem op de foto te gaan. Prachtig natuurlijk!
Jenathan heeft ook nog andere artiesten gesproken en er zijn nog meer foto’s gemaakt. Een mooie herinnering aan al deze ontmoetingen.
Hierna zijn we naar een ander optreden geweest in een grote tent met heel erg veel mensen, bloedje heet. Ook weer op een minder valide podium maar vanwege de drukte op dat podium (gewone bezoekers) was het zicht wat minder maar goed genoeg om er flink van te genieten. Als je nog nooit op een festival bent geweest is het natuurlijk overweldigend, het licht, geluid, mensenmassa, alle activiteiten die er te doen zijn. Hierna was het tijd om even wat te eten en te rusten bij de ambulance. Daar hebben we overlegd wat te doen, doorgaan en over grenzen gaan of het feit koesteren dat we al hele mooie uren hebben beleefd. Als je zo jong bent als Jenathan en je ziet al die leeftijdgenoten is het logisch dat je het moment waarin je zit gewoonweg nooit meer wil loslaten, je wil blijven … Toch kwamen we er gezamenlijk tot de conclusie dat het beter was om te gaan. De wens van Jenathan was uitgekomen! Voor wij weer terug gingen naar Breda stelde Simon voor om nog even naar zijn studentenkamer te gaan kijken in Tilburg. Toen wij daar aankwamen bleek dat Simon nog een lied geschreven had voor Jenathan en op zijn elektrische gitaar bracht hij dit ten gehore, een bijzonder mooi moment.
Daarna gingen we huiswaarts, nog vol adrenaline en praatjes. En thuis konden we moe maar enorm voldaan terug kijken op een dag waar de dingen zijn gebeurd die we hoopten.
Heel veel dank gaat uit naar WOOHAH festival, Joost, 013, Ambulance Wens en de vrijwilligers Ursula en Siem.