Donderdag 20 juni was het zo ver…het concert van Phil Collins in het Goffertpark in Nijmegen!
Eind november kreeg Ingmar de diagnose ALS. Begin december werd het concert van Phil Collins in de media aangekondigd met de tournaam “Still Not Dead Yet”…daar moesten we bij zijn! Hoe de situatie op dat moment zou zijn zouden we tegen die tijd wel zien. Phil is voor Ingmar, die zelf jaren heeft gedrumd, altijd een enorme inspiratie geweest.
Jammergenoeg heeft Ingmar een agressief progressieve vorm van ALS waardoor hij het afgelopen half jaar zover is afgetakeld dat hij volledig afhankelijk is van de hulp van anderen. Toen dit concert in mei dichter in het vizier kwam heb ik contact gezocht met de Stichting Ambulancewens. Ik heb hen de situatie uitgelegd, heb daarna het intakeformulier ingevuld en voor ik het wist was de wens aangenomen! Hier waren we zo blij mee! Nu konden we er tóch nog naar toe!
20 juni om half drie stond de ambu op de oprit met Siem achter het stuur en Mirjam als verpleegkundige. Toplui! Super gezellig en meedenkend en bovenal lekker rustig 😉 Door de enorme drukte op de weg hebben we drie uur over de heenreis gedaan…maar geen greintje stress te bekennen bij deze bikkels! Bij aankomst stond de organisatie al op ons te wachten en werden we zo binnen de hekken gereden. De brancard werd op het rolstoelplatform gereden en daar stonden we….in afwachting wat zou gaan komen. Jelle, onze zoon, was met ons meegereden en de twee zussen van Ingmar zouden op eigen gelegenheid naar het concert komen. Ook dat was goed geregeld. Zij zijn ook overal tussendoor geloodst zodat we elkaar zonder zoeken konden treffen.
Het concert was geweldig! Voor ons allemaal, maar voor Ingmar in het bijzonder, erg emotioneel. Mede doordat Phil Collins óók als kwetsbare, broze man op het podium stond. Op de één of andere manier is er dan toch een soort connectie of zo… Bovendien doet muziek gewoon veel met je en dit in combinatie met de songteksten maakt dat alles toch even wat dieper binnen komt…we hebben een top-tijd gehad met elkaar! En tussendoor was daar steeds weer de zorg van het ambulanceteam…zo liefdevol en toegewijd! Heel bijzonder om mee te maken.
Een kwartier voor het einde zijn we er weer uitgeloodst. Dit ging ook zo vlotjes en respectvol! Ook het publiek ging zomaar voor ons aan de kant om ons er door te laten. Heel bijzonder om mee te maken.
Op de terugweg nog even een milkshake gehaald bij McDonalds 🙂 en om half twee waren we weer thuis. Ingmar was helemaal kapot maar dat had hij er echt voor over!
Lieve Siem en Mirjam en de rest van de stichting, super bedankt voor deze onvergetelijke avond en voor de goede zorgen! Ook onze dank aan MOJO!
Ingmar, Esther en Jelle
Miranda en Marieke