Ik ben Jeroen Timmer. In april 2014 werd er nierkanker bij mij geconstateerd. Middels een operatie werd mijn rechternier verwijderd. Daarmee leek het probleem opgelost, totdat ik in augustus 2016 nogmaals ziek werd. Na enige onderzoeken bleek dat de kanker terug was.
Op 1 augustus jl bleek dat ik was uitbehandeld. Omdat het thuis echt niet meer ging was ik al aangemeld voor het hospice in Apeldoorn. Op 2 augustus 2018 kreeg ik te horen dat ik op 3 augustus zou worden vervoerd naar het hospice.
Toen ik op 3 augustus zat te wachten om naar het hospice te worden vervoerd ging de telefoon. Het bleek mijn broer Mark te zijn met de vraag of ik nog een keer naar Texel wilde. Het is hierbij van belang om te weten dat ik minstens 30 x op dit eiland ben geweest en hele warme herinneringen aan dit eiland heb. Gezien het moment waarop ik werd gebeld werd ik een klein beetje overrompeld.
In de week van 6 augustus groeide ik steeds meer naar het idee toe en op 9 augustus 2018 kwamen de vrijwilligers Bart (chauffeur) en Brigitte (verpleegster) van de stichting Ambulancewens om mij en mijn naasten af te halen. Na een voorspoedige autoreis en boottocht kwamen we rond 13:00 uur op het eiland aan. Op het eiland aangekomen zijn we een stukje gaan rondrijden. Allereerst gingen we naar stranttent paal 15. Hier hebben we ondermeer genoten van lekkere cappuccino, thee, gewone koffie en frisdrank. De kinderen gingen helemaal uit hun dak bij het pootje baden en ik ben vlak bij zee geweest met een rolstoel met hele grote banden.
Omdat het begon te regenen zijn we een stuk gaan rondrijden. Hierbij reden we onder andere richting Oude Schild. Hier hebben we heerlijke vis gegeten. Nadat we hier waren vertrokken zijn we richting De Cocksdorp vertrokken en hebben we in het noorden van Texel rondgereden. Hier hebben we de camping en strandtent die wij vroeger altijd bezochten nog 1 keer bekeken. Vervolgens zijn we via “de hoge berg” waar het Russenkerkhof is gelegen teruggereisd naar de veerhaven. Na een wat stormachtige overtocht begonnen we aan de terugreis. Om plus minus 22.45 uur kwam er een einde aan een fantastische dag.
Wij willen de stichting in het algemeen en Bart en Brigitte in het bijzonder danken voor het mogelijk maken van deze fantastische dag.