Wat hebben wij een prachtige dag gehad op zaterdag 7 april 2018. Wat in januari gepland stond als een laatste weekend weg met het hele gezin, werd een dag weg met z’n allen.
In maart ging mijn vader zo hard achteruit dat we hebben moeten concluderen dat hij niet mee kon naar ons gezinsweekend in zuid-limburg. Een plek waar we zoveel mooie hetinneringen hebben. Een plek waar mijn neefje/ zijn oudste kleinkind voor het eerst ging karten. En om die reden een plek waar we nog 1 keer met elkaar een mooie tijd wilden hebben. Tot hij die zondag 18 maart een dwarsleasie kreeg door de botuitzaaiingen in zijn rug. En nu?
Toch het weekend daar heen en hem daar verzorgen? Dat zag mijn vader niet zitten. En toen zagen we op de afdeling in het AvL-NKI een folder liggen van stichting Ambulance wens. Een dag naar Zuid-Limburg om naar het karten te kijken: ja dat zag mn vader wel zitten. En hij kreeg de schittering van plezier in zn ogen terug. Website opgezocht: formulier ingevuld. En de volgende dag werd ik gebeld. Waar ik gewend ben om alles uitgebreid uit te leggen in de hoop dat iemand iets voor je wil doen, was dit een ontzettend warm bad. De meneer aan de telefoon van stichting Ambulance wens was heel duidelijk. 7 april, naar Zuid-Limburg? Prima, doen we! Tranen sprongen in mijn ogen, was het echt zo makkelijk? Ja hoor het was echt zo makkelijk, want, zo werd er gezegd, met deze patienten moet je niet moeilijk doen. Wow! Tijd afgesproken op 7 april. En echt daar waren ze op de afgesproken tijd. Wat een kanjers! Zo goed gezorgd voor de transfer van bed naar brancard en vice versa. De hele rit zo goed voor mijn ouders gezorgd. En wat hebben we een prachtige dag gehad. Het weer was stralend. Het karten geweldig en mijn vader heeft zo ontzettend genoten. Wij allemaal bij elkaar en alleen maar genieten.
Behalve mijn ouders zijn wij wel het hele weekend daar gebleven. En door het vakantiepark was er al een AD bed geregeld met de gedachte dat hij er een heel weekend zou zijn. Het weer was zo prachtig: dat bed hebben we buiten neergezet. Na bijna 4 weken ziekenhuis heerlijk de buitenlucht opsnuiven.
Mijn vader is van oorsprong een Australiër: dus wat konden we beter doen met dit weer dan gaan BBQ-en.
Om 19.30 zijn ze weer naar Koog aan de Zaan gegaan. En daar is hij weer netjes afgeleverd en op zijn bed getild.
Woorden kunnen niet beschrijven hoe wij hebben genoten. Een lach en een traan. En dat hebben jullie mede mogelijk gemaakt!
Behalve voor het transport, waren onze 2 vrijwilligers ook heel sociaal en vriendelijk de hele dag. Er zijn foto’s door ze gemaakt en doorgestuurd. Onderweg naar huis nog aan appje: je vader slaapt hoor. Kleine dingen: maar zo waardevol.
Als ik dit schrijf springen de tranen weer in mijn ogen. Stichting Ambulance wens: BEDANKT! Ennuh willen jullie dat ook nog aan onze 2 vrijwilligers doorgeven.
Vriendelijke groet Jacqueline Chin Ten Fung-Woonings