Op woensdag 3 mei jl. om precies 13.00 uur kwamen Rob en Tessa met brancard bij mij binnen. Gelijk werd mij een schattig beertje in de hand gegeven. Daarna kon het avontuur beginnen. Met Rob en Tessa, beiden vrijwilligers uit het noorden des lands – vlakbij Spanbroek – wonend, twee schatten en kundige mensen, niets was ze te gek. Ze sjouwden mij met die brancard overal heen, die twee waren geweldig. Maar zonder Gus Ingram was er niets geweest. Hij heeft dit alles voor mij gerealiseerd; hij is dan ook een kanjer en een goede vriend. Deze Gus doet enorm veel voor mij en naar alle waarschijnlijkheid ook voor anderen. Zo is Gus.
Die woensdagmiddag 3 mei zijn we eerst naar Kijkduin geweest, heerlijk over de boulevard en langs het strand en het mooiste van al: de zee, prachtig. Als je daar bent geniet je zo intens, dat is niet in woorden uit te drukken. Het viel mijzelf op dat ik huilde en ik dankte de Heer voor Zijn mooie schepping. Er gaat een golf van dankbaarheid en geluk door je heen, geweldig.
Daar in een gezellige strandtent koffie met gebak genuttigd en daarna naar beneden bij al die leuke winkeltjes. Ja natuurlijk weer een leuke broek en trui gekocht. Of m’n kasten al niet vol genoeg zijn!
Daarna zijn we naar Scheveningen gereden, het kon niet op. ’t Was heel fijn allemaal. Ja, en dan is er de hoge nood. Tessa ging even kijken waar dat ’t beste kon. Nou dat heeft ze snel gedaan. Weer met de brancard uit de wagen en naar een toilet, dat ging prima, goed zo!! Gezellig over de boulevard die gemoderniseerd was en dus heel mooi was geworden. Daarna als slotstuk de pier op die eveneens een opknapbeurt had gehad en dus ook prachtig uitzag. Daar mocht ik op ijs trakteren en dat ging er goed in. Het was dan ook erg lekker.
Ik moet eerlijk toegeven dat na dit alles, de vermoeidheid echt wel merkbaar was. Er was heel veel moois te zien en ik heb genoten als een klein kind dat met het eerste schoolreisje mee mocht, iets dat er voor mij nooit inzat. Maar deze dag had ik te pakken, ik heb gelachen en gehuild, de Heere gedankt en gebeden. En genoten van alles wat ik die dag, woensdag 3 mei, mocht beleven.
Dat alles door mijn vriend Gus Ingram en de mensen van de Stichting Ambulancewens en met name Rob en Tessa. Dank jullie hartelijk en voor Gus een dikke knuffel. Dank voor alles.
Wat was dat fijn,
Dita