Op donderdag 8 september 2016 was het een dagje uit voor me. Ik wilde al zo lang naar zee. Maar de reis er naar toe en al dat gedoe … Je merkt dat zo’n simpele wens een hele opgave is als je lichaam je in de steek laat. De Stichting Ambulance Wens heeft het dagje naar zee toch mogelijk gemaakt. Met Coby aan het stuur en Marianne als “co pilot” kwam de ambulance naar Houten. Vooraf hadden we al Scheveningen uitgekozen en hadden daar een paar dingen op het oog. Aangekomen bij het Kurhaus pikten we mijn schoonzus op, als tweede begeleider. Die schoonzus, die ter plekke zeer goed geïnformeerd is, had van te voren haar voelsprieten al uitgestoken. Zodoende konden we gemakkelijk het museum “Beelden aan Zee” bezoeken. De ambulance kreeg een plek op het normaal afgesloten parkeerterrein. In de schaduw, het was heel mooi, maar warm weer, hebben we koffie gedronken. Een medewerker van het museum verzorgde een rondleiding door het museum en de bijbehorende terrassen. Daarna zijn we met de ambulance over de boulevard naar het begin van de haven gereden. Daar zijn we met de brancard over het strand een verhard pad opgegaan, dat uitmondde in een soort plein. Zodoende konden wij dicht bij de vloedlijn komen. Het tij was eb, het water lag nog achter een zandbank. En dus zochten Coby en Marianne een paar ferme binken om het bovenste deel van de brancard over een nat stuk naar die zandbank te dragen. Dan merk je dat uniformen en veel ervaring snel succes opleveren. Het was heerlijk zo over de zee uit te kijken en je te verbeelden dat je gewoon op een stretcher ligt en vakantie viert. De volgende stop was de pier. Daar konden we naar toe over het wandelgedeelte van de boulevard. De ambulance kreeg een plek net voor de ingang, fijn in de schaduw. Op de pier genoten we op het linker eiland, op het terras en in de schaduw, hebben we een broodje gegeten. Na deze late lunch was de energie op. Dus richting huis. Bijna thuis zijn we nog doorgereden naar ons favoriete uitkijkpunt bij een bocht aan de Lek. Rond 18:00 uur waren we weer thuis. Daar kregen we de foto’s die Marianne gemaakt had gedownload op de pc.
We kijken terug op een fijne onbezorgde dag die we als het ware in een roes beleefd hebben. Het was fijn om nergens over in te hoeven zitten of iets te hoeven regelen. En natuurlijk hebben we de foto’s. Sommige hebben we de dag erop al laten printen.