Stichting Ambulancewens, wat doe jullie een goed werk en wat zal het fijn zijn om de wensen van zieke mensen als vrijwilliger, op deze wijze uit te kunnen en mogen voeren, zoals ook onze wens:
In de vroege morgen van woensdag 30 september overlijdt Mientje, de tweede lieve vrouw van mijn vader, Joop Pardoel waarmee hij de ruim 24 jaar is getrouwd. Omdat ook zijn eerste vrouw, ruim 26 jaar geleden overleed, is het de tweede keer dat hij deze droevige ervaring ondergaat.
Door zijn ver gevorderde ziekte, Alzheimer, kan mijn vader niet meer lopen, is hij incontinent, heeft hij veel pijn en begrijpt hij maar af en toe dat zijn Mientje is overleden, tijdens zijn heldere momenten is hij hierdoor zeer verdrietig en beseft hij maar al te goed dat hij weer alleen overblijft.
De begrafenis van Mientje, die van oorsprong uit Zeeland kwam, was een week later, op 7 oktober gepland in Terneuzen, vanuit het woonzorgcentrum Heerewegen te Zeist ruim 2 uur rijden met de auto waardoor het is onverantwoord om met mijn vader in mijn rolstoelauto deze reis te gaan ondernemen. Is er op de heen- of terugreis of tijdens de begrafenis professionele verzorging noodzakelijk, waar, hoe en wie moet die dan gaan verlenen. Kortom het wordt al snel duidelijk dat mijn vader, zonder extra hulp, niet bij de begrafenis van zijn tweede vrouw Mientje aanwezig zal kunnen zijn, waardoor hij het verlies moeilijker zal kunnen verwerken.
Ter compensatie wordt er in Zeist “een gelegenheid tot afscheid nemen” georganiseerd zodat de familie en bekende hier uit de buurt afscheid kunnen nemen en mijn vader kunnen condoleren, maar aan het einde wanneer de kist in de auto wordt geplaatst en wegrijdt is mijn vader zeer emotioneel en wordt duidelijk dat dit afscheid voor hem onvoldoende is, hij beseft dat hij de begrafenis moet gaan missen.
Maar ………………………. dan hoor ik, Martin, van een ambulance medewerker van de Stichting Ambulancewens. Bel ik hen één keer op met onze wens, krijg gelijk te horen “DAT DOEN WE”, als u het wens-formulier op de site invult, nemen wij contact met u op, hoe wij de wens mogen gaan realiseren. Op donderdag het formulier ingevuld en op vrijdag om 10.00 uur werden wij al terug gebeld met de vraag “WAAR MOGEN WIJ WANNEER ZIJN”, welke instantie verwerkt er tegenwoordig nog zo snel en zo accuraat een afspraak. Ik kan ze na lang nadenken niet noemen.
Woensdagmorgen 7 oktober rij ik vroeg naar Zeist om de heren van de Stichting Ambulancewens te kunnen ontvangen, op de snelweg zie ik de ambulance al rijden ze zijn vroeger gekomen dan gevraagd, zij willen niet het risico lopen dat ze te laat zouden zijn voor de begrafenis. Op de kamer van mijn vader stelden de vrijwilligers Cor en Alfons eerst mijn vader gerust, vertelde wat zijn kwamen doen en toen mijn vader dit begrepen had, werd hij van zijn bed op de brandcard gehesen en in de ambulance geplaatst. Cor stapte achter het stuur en Alfons ging naast mijn vader achter in de ambulance zitten waar zij mij inmiddels ook een plaats had aangeboden. Gedurende de rit naar Terneuzen is mijn vader met grote zorg begeleid en verzorgt, waardoor de rit zo aangenaam mogelijk was voor hem.
In Terneuzen is mijn vader op eigen verzoek weer van de brandcard in zijn rolstoel geplaatst zodat hij de begrafenis kon mee maken. Na afloop tijdens het condoleren en de broodmaaltijd die hierop volgden, kregen we alle tijd van de vrijwilligers en pas toen mijn vader vroeg om weer naar huis te gaan werd hij weer op de brandcard gehesen en werd de reis terug naar Zeist gestart. Omdat mijn vader had aangegeven dat hij erg moe was geworden werd hij netjes in de slaaphouding geplaatst waardoor hij bijna de gehele terugweg heeft kunnen slapen.
In Zeist aangekomen is hij weer naar zijn kamer gebracht en weer op bed gelegd, heeft hij uitgebreid afscheid genomen van Cor en Alfons van de Stichting Ambulancewens, die het voor hem mogelijk hadden gemaakt om voor de laatste keer afscheid te nemen van “Zijn Zeeuwse Meisje”. De gehele dag verliep zoals HIJ dat wilde, de vrijwilligers hebben zich volledig aan hem aangepast, alles kon alles mocht.
Wanneer wij terugkijken op deze dag zien we dat de Stichting Ambulancewens mijn vader zeer gelukkig hebben gemaakt, ook in de droevige situatie, omdat hij tot op het allerlaatste moment bij zijn vrouw heeft kunnen zijn, en waardig afscheid van haar heeft kunnen nemen en het verlies van zijn vrouw hierdoor makkelijker zal kunnen verwerken,
DANK JULLIE WEL, EN GA ZO DOOR!!!!!!!!