b Op handen gedragen…

Na een zeer stormachtige zaterdag begint mam’s vaardag de 26e juli heel zonnig, en net zo stralend wacht ze ons op in het Hospice. Om kwart voor negen rijdt de wagen van de Stichting Ambulancewens het achterpad op en wordt zij door Henny en Frank comfortabel geïnstalleerd voor de rit van Gorinchem naar Monnickendam waar wij (ma, pa met zoon en dochter) omstreeks half elf worden verwacht. Daar aangekomen worden we hartelijk verwelkomt door Evert en zijn bemanning, de brancard gaat de Meander op, waar ma aangeeft voorlopig lekker in de buitenlucht te willen blijven. De voormalige loodsboot vertrekt richting de haven van Marken, er staat niet veel wind, de temperatuur is aangenaam en het uitzicht vanuit de kuip is fascinerend! Ma geniet en haalt herinneringen op van eerdere bezoeken aan Marken en Volendam, en de vaarvakanties met haar vader, onze opa die binnenvaartschipper is geweest en voor wie het water altijd zo belangrijk is gebleven. Na Marken is Volendam de volgende plaats, daar leggen we aan en krijgen we een werkelijk fantastisch verzorgde lunch, die ook ma zeer kan waarderen, het smaakt haar heel goed. Vanuit een luik wordt een rolstoel tevoorschijn getoverd en ma wordt hier weer vakkundig ingeholpen. Daar gaan we, de dijk op en heerlijk winkeltjes kijken, voor het eerst sinds haar CVA begin juni is onze moeder weer even gewoon tussen de mensen, ze geniet ervan, koopt wat snuisterijen en een mooie zonnehoed, waarmee ze wel een filmster lijkt. Terug op de Meander gaat de reis verder richting het Paard van Marken, de lieflijke vuurtoren staat jammer genoeg in de steigers maar desondanks is het heel bijzonder om er naar toe te gaan, we mogen de toren van binnen bekijken en helemaal naar boven klimmen. We kijken onze ogen uit naar de oude machines, door de bewoner in ere hersteld en prachtig opgepoetst. Er is geen gelegenheid voor ma om van boord te gaan, maar zij zwaait ons vanaf het schip toe wanneer wij bovenop de toren verschijnen, waar wij dan weer een leuke foto van kunnen maken. We nemen afscheid van de gastvrije eigenaars van de vuurtoren, Thijs en Liliane, en de terugtocht naar Monnickendam wordt aangevangen. Evert vermaakt ons met prachtige verhalen, hij tilt ma eenvoudig in zijn armen naar de zachte bank in het stuurhuis, ze luistert en kijkt… De hele tocht is het weer prima geweest, en precies wanneer we aanmeren in Monnickendam vallen de eerste regendruppels, alsof het zo moest zijn. Het is mooi geweest, bijzonder, een dag met een gouden randje en niet alleen ma, maar ook wij als naasten voelen ons op handen gedragen! Respect voor de vrijwilligers die dit mogelijk maken, en onze bijzondere dank aan Evert! “ Namens de fam. Tromp Marja en Aart Tromp (dochter en zoon van S.Tromp-Westerhout)