Vrijdag 5 juni was het dan zover. Het weekend waar we al een aantal weken met spanning naar uitkeken. Het weekend waarvan we wisten en weten dat dit een van de laatste keren zal zijn dat we met z’n zessen bij elkaar zijn voor meer dan een avond, paar uur of kort moment.
Een dag eerder, donderdag 4 juni, kwam mijn moeder na een week terug uit het ziekenhuis, herstellende van een akelige complicatie en met een geplaatste darmsonde. Tot het laatste moment bleef het spannend of mama het weekend aankon, en het is gelukt!
Klokslag twee uur kwam de vrolijk gekleurde ambulance de straat in en kon moeders ingesnoerd en wel beginnen aan ons weekendje weg. De twee uiterst vriendelijke ambulance vrijwilligers wisten mijn moeder, maar ook ons, op het gemak te stellen en reden in alle rust van Heemstede naar Lunteren. Elke verkeersdrempel werd maximaal zachtjes genomen, en na een rit van bijna 2 uur kwamen we aan op plaats van bestemming.
Om het weekend in een woord proberen samen te vatten zou een onmogelijke opgave zijn, maar wat hebben wij het fantastisch gehad! Mede dankzij de inzet van stichting ambulance wens is onze laatste wens in vervulling gegaan. Het grote genieten was dit weekend in Lunteren en werd door ons gedaan. Een flinke lach, een grote traan, flauwe humor, muziekmaken, bbq-en, jacuzzi het kon allemaal niet op. Een enorm intense ervaring om te delen met vader, zus, zwagert, vriendin maar vooral met moeder.
Zondag was de terugrit net zo goed als de heenrit. Twee andere fantastische vrijwilligers kwamen mooi op tijd en namen alle tijd en rust om mijn moeder weer goed in de ambulance te krijgen. Wederom werd elke drempel en bocht op zijn maximaal zachts genomen, iets wat voor mijn moeder erg belangrijk is vanwege haar pijnklachten.
Wij kijken met zijn zessen terug op misschien wel het mooiste weekend wat we beleefd hebben. Het is een dankbare en dierbare herinnering geworden die mede mogelijk is gemaakt door stichting ambulance wens. Fantastisch!
Sjoerd en Dieuwke
Annelieke en Tom
Sytse en Mieke