Jan!
En dan, zomaar op een doordeweekse dag hoor je dat je een tumor hebt. De gewone dagen veranderen in bijzondere dagen. Dagen waar je stil wordt gezet bij het leven! Dagen waar relaties een andere kleur krijgen. Dieper, zachter of juist vager. Dagen waar herinneringen gebouwd en weer opgehaald worden. Een van de herinneringen die onze zieke broer wilde ophalen en doorgeven aan zijn zoontje, was de bijzondere sprookjes wereld van de Efteling. En dat is gelukt! We ontdekten de mogelijkheden van de wensambulance. Zij werken met vrijwilligers mee aan het tot stand brengen van ‘laatste wensen’ voor ernstig zieke mensen. Zomaar omdat ze van mensen houden.
Op een doordeweekse dag stonden we met de hele familie in de Efteling te wachten op onze broer. De efteling! Ieder had zo zijn kindervaringen met dit park. Eerst aan de koffie, tijd om elkaar te begroeten en kennis te maken met de vrijwilligers die deze dag onze broer zouden begeleiden. Fijne en warme mensen. En toen, op weg naar lange Jan, het sprookjesbos, de fantastische verhalen boom. Het zonnetje scheen, de kleinsten hadden het super naar hun zin en onze broer genoot van het plezier van zijn zes jarige zoon en de gesprekjes met ons. Hij haalde zoveel energie uit deze uren dat hij het aandurfde om tot aan zijn fysieke grens te gaan. Hij stapte eerst in het treintje en een uur later keek hij zelfs vanuit de uitkijktoren over het hele park. Het was een klein feestje om zijn stralende gezicht te zien.
Aan het eind van de dag vroegen wij aan zijn zoontje wat het allerleukst was. ‘Met pappa in de hoge toren, we zagen de hele wereld’ vertelde hij.
De wensambulance! wat een prachtige mogelijkheid. Onze broer en wij hebben werkelijk een fantastische dag gehad.