”Deze dag zal ik voor altijd onthouden,” zei mijn moeder aan het einde van een intensieve maar fantastische dag. Een dag die ook ik en mijn broertje zullen herinneren tot de dag dat ons geheugen ons in de steek laat. Mijn moeder, waar niks aan de hand was in januari maar waar sinds een paar weken alles in elkaar is gestort voor haar en haar omgeving, had altijd de wens om een safari tocht te maken in Afrika. Gepassioneerd was ze, door de Afrikaanse cultuur, spiritualiteit en de regels van de jungle. Schilderijen maakte ze, ze las erover, en dus die wens die ze had, die wens die nooit zou uitkomen.
Toen haar duidelijk werd gemaakt dat ze toch nog één keer op safari kon gaan naar de Beekse Bergen met haar jongens gaf haar dat kracht. Zoveel kracht zelfs dat dat euforische gevoel van geluk en dankbaarheid het haar eventjes deed vergeten hoe oneerlijk het leven wel niet voor haar was geweest.
Elk dier wat ze wou ontdekken kwam eventjes langs de Wens Ambulance huppelen en ook de zon liet zich veelvuldig zien. Dankbaar was ze, dankbaar voor deze dag, voor de stichting en ook zeker voor de vrijwilligers die haar maar ook mij hebben weggeblazen en verbaasd achter hebben gelaten met hun ongelofelijke opofferingsgezindheid. Met alle ellende en oorlogen om ons heen ga je toch bijna twijfelen aan de goedheid van de mens zelf. Ik hoop dat ze zelf wel doorhebben wat ze wel niet betekenen voor mijn moeder en vele anderen, en dat ze daar ook hun kracht uit halen om deze stichting als de perfecte ambassadeurs te vertegenwoordigen.
Nu ik dit schrijf denk ik terug aan gisteravond, een avond waar mijn broertje, ik en mijn moeder in het hospice ‘The Lion King’ hadden gekeken. De welbekende intro met de opkomende Afrikaanse zon lieten haar voetjes even spartelen van vrolijkheid, waarschijnlijk ook denkende aan die tocht door de Beekse Bergen. Onderstaande songtekst uit de intro van deze film ebt nog steeds na in mijn hoofd.
”It’s the Circle of Life, and it moves us all Through despair and hope Through faith and love Till we find our place On the path unwinding In the Circle. The Circle of Life”
————-
Heel erg bedankt voor de Wens dag, echt waar.
Jurriën de la Vieter, zoon van Mariëtte Viehoff