Aan de lieve vrijwilligers van de Stichting Ambulance Wens,
Zaterdag 13 december was het zover. Onze ouders mochten twee nachtjes logeren in het Jan Bos huis. In de weken ervoor hadden we met onze moeder gesproken over de dingen die ze nog graag zou willen doen. Mam, altijd een bescheiden vrouw en een echte huismus had eigenlijk geen wensen. ‘’Ze had toch alles al’’, aldus mam. Een lieve man, drie dochters, drie schoonzonen en 4 kleinkinderen. Maar als ze dan nog 1 laatste wens mocht kiezen, dan wist ze het wel. Ze wilde nog graag een keertje naast onze vader slapen.
Mijn zus heeft toen de stoute schoenen aangetrokken en een mail gestuurd naar de Stichting Ambulance Wens. Een dag later werd ze al teruggebeld. Een vriendelijke stem vertelde haar dat ze deze wens graag in vervulling wilden laten gaan. Ze vonden de wens om een nachtje naast haar man te slapen alleen wel wat aan de bescheiden kant. Zij kwamen toen met het idee om met onze ouders naar het Jan Bos huis te gaan waar ze twee nachtjes mochten slapen. Een prachtig huisje in Beekbergen, midden in de natuur. Het huisje was van alle gemakken voorzien. Mijn zus kon haar oren niet geloven en zei daarbij nog “dit zie je alleen op tv!”, waarop de man aan de andere kant van de lijn begon te lachen. Wat waren we ontroerd dat er zulke lieve mensen bestaan die dit mogelijk maken. Eén ding is zeker, engelen bestaan dus wel!
Onze ouders waren er helemaal stil van. Pa besloot toen meteen om een huisje bij te boeken, zodat we met z’n allen van deze mooie & waardevolle dagen konden genieten. Mam was die maandag ook nog jarig en een mooier cadeau kon ze zich niet wensen.
Een week later zou op zaterdagmorgen rond 10 uur de ambulance arriveren. Mam, stiekem toch wel een beetje zenuwachtig zat al uit het raam te kijken. Wat kon ze verwachten, wie gingen er mee, kon ze wel op de brancard komen etc. etc. Even later kwamen er twee mannen binnen. De vrijwilligers Kees & Hans. Ze brachten een knuffel mee & meteen was het ijs gebroken. Na de fijne kennismaking en een poosje te hebben gekletst, werd mam door deze twee sterke kerels op de brancard getild. Uiteindelijk viel het reuze mee en keek ze triomfantelijk voor zich uit!
Ze vond het geweldig in het Jan Bos huis. Er waren eekhoorntjes, spechten & de omgeving was prachtig. Even wat anders dan thuis. We hebben gewandeld, hebben samen gekookt en we zijn nog met z’n allen naar het Pannenkoekenhuis geweest. Die maandag hebben we haar verjaardag gevierd. Ze was bekaf, maar wat heeft ze genoten. Kees en Hans, we hebben jullie in onze harten gesloten. Wat zijn jullie fantastisch. Bedankt voor de liefdevolle verzorging van onze moeder.
Iedereen van de Stichting Ambulance Wens bedankt voor alle fijne en waardevolle momenten, de kostbare herinneringen die jullie ons bezorgd hebben. Dit zullen we nooit vergeten. Jullie zijn kanjers.
Lieve groeten,