Via het hospice Nieuwegein, waar mijn 89-jarige vader nu twee weken ligt in verband met kanker, kwamen wij in contact met stichting ambulance wens. Wij hadden nog nooit van deze stichting gehoord maar na het lezen van de folder waren wij, (mijn vader en 87-jarige moeder, en de rest van het gezin) direct enthousiast. De wens van mijn vader was om nog 1 keer naar Zandvoort te gaan om daar de zee te zien en de frisse zeewind te ruiken en te voelen. Immers, Zandvoort was de plek waar wij met het gezin een aantal jaren voor een lang een weekend naar toe gingen en daar goede heinneringen aan hebben overgehouden. En, mijn vader snakt af en toe naar wat frisse lucht nu hij op een kamer in het hospice ligt. Niks mooiers dus om dat in 1 wens te kunnen stoppen.
Diezelfde donderdagavond hebben wij de wens ingediend (mijn vader is nu nog redelijk goed en kan er van genieten, dus hoe eerder hoe beter) waarna ik op vrijdag al werd gebeld en op zondag de wens in vervulling kon gaan.
En wat hebben wij, mijn vader, moeder en ik (de dochter) van deze dag kunnen genieten!!! Niks was voor de medewerkers te veel. Eerst reden wij met de ambulance (mijn vader is bedlegerig) over de boulevard en konden wij van een afstandje de zee zien. Maar wij wilden nog dichter bij de zee zijn. Een brancard het strand oprijden is natuurlijk niet handig. Onze begeleiders kwamen toen op het idee om de reddingsbrigade in te schakelen en via hun hulp kon mijn vader, samen met mijn moeder, in een jeep langs de branding rijden. Geweldig! Vervolgens werden wij heel hartelijk ontvangen in een strandtent in Zandvoort waar wij, nadat wij eerst even diep de zeelucht hadden ingesnoven en het strandleven goed hadden kunnen bekijken, van een heerlijke lunch mochten genieten. Eten kan mijn vader helaas niet veel want hij heeft geen trek en het kauwen lukt ook niet. Maar gelukkig had men wel zijn favoriete perenijsje en kon hij met brancard en al bij ons aan tafel worden bijgeschoven en genieten van de zee. Mijn moeder kon haar kilo’s, die zij door alle drukte en spanning wegens de ziekte van mijn vader kwijt was, weer redelijk bij eten want zij genoot van haar slibtongetjes. En ook ik, en onze twee begeleiders, konden genieten van een goede lunch. Mijn vader nam zelfs een biertje! Dit was iets wat ik hem in jaren niet meer heb zien drinken, maar hij genoot er van!
Daarna gaf mijn vader aan dat hij ook nog naar Katwijk wilde omdat daar ook nog (o.a vakantie)herinneringen lagen. Ook deze spontane wens kon in vervulling gaan. Via weggetjes binnendoor kwamen wij in Katwijk aan. Ook daar even van het strand genoten en opnieuw een perenijsje voor mijn vader. Daar doe je hem nu een groot plezier mee en 2 biertjes is een beetje veel van het goede, ha ha. Bekende straatjes, plekjes. Je zag mijn ouders genieten. Gelukkig konden mijn ouders elk moment in zich opnemen en deze dag intens beleven.
Maar daarna was de pijp leeg. Mijn ouders (ik ook hoor) waren op. Maar wat hebben wij van deze dag kunnen genieten dankzij deze lieve medewerkers en deze organisatie. Geweldig dat dit bestaat. Wij kunnen terugkijken op een zeer geslaagde dag. Een dag waar wij (nog lang hoop ik) op kunnen teren. Een dag die in veel gesprekken zal terugkeren. De warmte die wij hebben mogen ontvangen was enorm. Bedankt.
Regien van Nimwegen