Mijn jongste broer, woonachtig in Amerika, ging in april in Nederland trouwen. Een bijzondere dag waarnaar wij allen heel erg hadden toegeleefd. Nog geen drie weken voor de grote dag werd mijn vader van 89 met een ernstige longontsteking in het ziekenhuis opgenomen. Al vrij snel hadden we door dat het onmogelijk zou zijn om, als hij er al bij kon zijn, dit op de normale manier in zijn rolstoel te laten gebeuren. Daarvoor was hij veel te zwak. Ik heb contact gezocht met de Stichting Ambulance Wens en al de volgende dag ontving ik een positieve reactie. Ongelofelijk. Terwijl wij nog helemaal niet wisten of vader überhaupt aanwezig kon zijn, vroegen zij al waar en hoe laat ze hem moesten ophalen.
Gelukkig knapte hij zover op dat dit mogelijk werd en m.b.v. chauffeur Ad, verpleegkundige Anne van de sticting én één van de verzorgenden uit het verzorgingshuis kon hij een deel van de dag bij de bruiloft aanwezig zijn. Zowel zijn aankomst daar als zijn vertrek waren voor ons allen zeer emotioneel. Ook het feit dat hij er op de foto’s gewoon bij is, comfortabel liggend op de brancard, was echt een groot cadeau. Gelukkig is vader inmiddels weer aardig opgeknapt en geniet hij volop na van de foto’s van en de verhalen over het grote feest. En hij vindt het geweldig dat hij er op deze manier zelf toch bij heeft kunnen zijn en het fest niet ui8tsluitend uit de verhalen en van de foto’s hoeft te beleven. . Wat een geweldige organisatie is dit en wat een fantastische mensen die dit geheel belangenloos mogelijk maken. Heel erg bedankt allemaal en ik hoop dat jullie zo nog heel veel mensen gelukkig kunnen maken.
Familie Jorna.