Onze moeder Liesbeth wordt sinds een paar maanden enorm liefdevol verzorgd in de Hospice in Dronten. In januari gaf de neuroloog haar vrij onverwacht nog maar een maand of drie te gaan.
Als ze soms zegt: “ik had eigenlijk nog wel …” slaan wij als kinderen direct aan het denken of het nog mogelijk is. Pas zei ze: “Ik moet eigenlijk nog een week naar Rotterdam, het nieuwe Centraal Station bekijken en De Rotterdam van Rem Koolhaas” en ook “Willem Alexander had me toch wel even kunnen ophalen voor de opening van het nieuwe station!” Ook de Erasmusbrug vindt ze prachtig. Maar ja, de Stichting Doe een Wens is voor kinderen, niet voor de allerliefste moeder van 79.
Tot een vrijwilligster mij dat hoorde zeggen en direct een mooi fotoalbum uit de kast haalde van Stichting Ambulancewens. En toen ging het snel: zondagavond een formulier op Internet ingevuld en maandag belde Kees: “Wanneer willen jullie gaan?” En zo reden Joost en Hanneke gisteren, 22 maart met mijn moeder, broer en schoonzus naar Rotterdam. Daar stonden de andere kinderen met aanhang te wachten.
In De Rotterdam is o.a. het hotel Nhow gevestigd. Een dame van dit hotel had vreselijk lief gereageerd in de mail, vond het een grote eer dat zij konden meewerken aan onze wens en had zelfs speciale toestemming gevraagd om naar de 42e verdieping te gaan, waar normaal niemand komt! Eerst een drankje van het huis in het restaurant, daarna een mooie kamer bekeken met uiteraard uitzicht op De Zwaan en toen helemaal naar boven. Het uitzicht was fantastisch, wat een mooie stad is Rotterdam! Na afloop kreeg mijn moeder ook nog een prachtig boek kado. Daarna de volgende toren in, waar we bij 44Floors ook nog naar de 44e verdieping mochten, om een (nog wel kaal) penthouse te bekijken.
Vervolgens naar het Centraal Station, over de Erasmusbrug, om aan de overkant nog even het hele gebouw van De Rotterdam gezien, want als je er onder staat of binnen bent zie je niet hoe mooi het is vormgegeven.
Bij het Centraal Station werden we nog opgewacht door mensen van het Algemeen Dagblad voor wat foto’s en een interview voor de krant van maandag. Dachten wij dat ze dat niets zou vinden, vond zij direct dat Stichting Ambulancewens moest worden gepromoot! Omdat ze het zo geweldig vinden dat jullie dit doen! Ook al zullen wij niet, net als het verhaal van de giraffenkus, de hele wereld overgaan, mam lachte stralend voor de foto en gaf vlotjes een interview weg, alsof dat dagelijkse kost is.
Een soepje bij restaurant Engels ter afsluiting, en toen gingen ze weer richting Dronten.
Het was een fantastische dag, die we nooit meer gaan vergeten. Wij genoten van het stralende gezicht van onze moeder, zij genoot van de stralende gezichten van haar kinderen. Het is geweldig dat zo veel lieve mensen bij Stichting Ambulancewens zich inzetten om dit mogelijk te maken.
Joost en Hanneke, heel erg bedankt voor jullie warmte en zorgzaamheid, waardoor mam (en wij ook!) zich direct vertrouwd voelde met jullie. Dit was een enorm fijn kado om te krijgen.
Hartelijke groet van Liesbeth, Vincent, Anna, Barbara, Dick, Hans en Marijke.