De kus van de Giraf

Op woensdag 19 maart vertrokken Frans en ik richting een verpleeghuis om de naamgenoot van onze mascotte Mario op te halen. Mario heeft bijna 25 jaar met veel plezier in diergaarde Blijdorp gewerkt, waar hij hand- en spandiensten verrichte. Tijdens de rondgang hoorden wij van collega’s dat hij altijd klaarstond. Ze hoefden maar te bellen of hij was er al. Naast zijn verstandelijke beperking heeft hij nu ook een hersentumor. Zijn wens was om op zijn verjaardag in april nog een keer naar Blijdorp te gaan, samen met zijn schoonzus en haar twee dochters. Gezien zijn achteruit hollende gezondheidstoestand leek april echter heel ver weg en is de wens al op 19 maart vervult. Nog één keer naar zijn collega’s om ze gedag te zeggen en nog één rondje langs zijn favoriete dieren… Mario is grotendeels verlamd en spreken ging heel moeizaam. Zijn gezicht sprak echter boekdelen. Geen enkele emotie was vreemd deze dag. Collega’s waren blij voor Mario, dat hij nog een keer naar “zijn” park kon komen, maar velen hadden ook een brok in hun keel of werd de emotie even te veel. Mario was net een popster. Veel collega’s wilden met hem op de foto. De zon scheen, schuwe dieren kwamen tevoorschijn (iets wat heel bijzonder was volgens gids Corrie die met ons meeliep). Mario wilde door het oceanium, waar hij jarenlang heeft schoongemaakt, maar ook langs zijn favoriete olifant, naturlijk even kijken bij Bokito, de Giraffen waar hij vrijwel dagelijks ging kijken en tot slot bij withandgibbon Nico. Bij de giraffen gingen we “backstage”, het binnenverblijf stond open en al snel kwamen de giraffen bij Mario kijken. Van één van de giraffen kreeg Mario na veel gesnuffel een lik over zijn neus. Een laatste groet aan elkaar… waar alle omstanders kippenvel van kregen. Uitgeput, maar vol mooie herinneringen hebben wij Mario teruggebracht naar het verpleeghuis. Blijdorp bedankt! Mede door de inzet van jullie medewerkers (Mario’s collega’s) is dit een onvergetelijke dag geworden! Olaf