Hallo allemaal,
Onder het mom beter laat dan nooit sturen wij ons stukje op. Het is of de duvel er mee speelt, maar door privé omstandigheden en gedoe met mijn nieuwe computer kwam het er niet van. Dit is poging 3 op deze pc. en als ie nu niet spoort gooi ik dat ding uit het raam. Dat ding denkt dat ik naar hem moet luisteren, maar hij moet dus naar mij luisteren en dat vertikt hij soms gewoon. Grrrrrrrrrrrrr. We zijn met de ambulancewens al weer een tijdje terug een dag naar Burgers Zoo geweest. Wij hadden er nog nooit van gehoord. Maar met mond op mond reklame zal ik er voor zorgen dat ze komen te weten wie ze zijn. Geweldig initiatief, maar ook met een dubbel gevoel. Een mooi initiatief, maar wel zal ik straks mijn maatje moeten missen. Buurtzorg ( onze thuiszorg ) had mijn man opgegeven en al snel kwam de dag dat Hans zijn wens in vervulling ging. Zijn hobby was altijd aquariums. Hij heeft zowel zout als zoetwater aquariums gehad en weet er veel van. Toen wij jaren geleden naar Burgers Zoo gingen, was Seaworld daar nog niet helemaal klaar. Hij wou het nog een keertje zien. Mijn naam Is Ingrid en ik ben zijn vrouw.
Hans heeft een lijdensweg van ca. 10 jaar met allerlei ziektes en tevens een beenamputatie gehad, en nog steeds allerlei lichamelijke klachten. Het hield maar niet op en nog steeds niet. Recentelijk kreeg hij een hartinfarct in het ziekenhuis. Thuisgekomen kreeg hij kort daarna slik problemen. Diagnose slokdarm kanker. Gezien het feit dat hij een hartinfarct heeft gehad is hij inoperabel en mag hij geen chemo. Hij heeft wel 18 bestralingen gehad om de tumor te verkleinen, zodat het slikken beter gaat. Als dat niet meer werkt en hij weer slik problemen krijgt, dan kunnen ze nog een ( stand? ) plaatsen. Dit is allemaal om het lijden te verlichten.
En toen was het zover. Enrique en Jos waren die dag onze begeleiders op de ambulance. Echt toffe mensen. Toen ze kwamen hadden ze een klein beertje bij zich. Het droeg kleding van ambulance personeel en hij heette Mario. Als ik het verhaal goed gehoord heb, was Mario de eerste die met ambulancewens mee is geweest. We gingen eerst door de dierentuin. Ik op de scoot van Burgers Zoo die ze voor mij hadden geregeld. Ik heb ook een handicap. Ik heb MS; vandaar. Daarna ging ik eerst naar de Bush en Desert, en Hans naar Seaworld. We konden in contact blijven via onze mobiele telefoons. Ook voor de inwendige mens werd gezorgd, en Enrique en Jos haalden voor ons koffie met een heerlijk broodje tussen de middag. De tijd vloog voorbij.
Ook hadden ze leedvermaak om mij. Nou op dat moment kon ik er echt niet om lachen, maar nu wel hoor. Ik ben nogal claustrofobisch. En wie krijgt er weer iets maf’s voor elkaar? Ikke! Tussen de Bush en de Desert zit een verbinding van een lange tunnel. Andere weg kon niet. Tegenwoordig kan ik die paniek aardig onder controle houden. Tja….daar gaan we dan. Hup die tunnel in. Niet echt leuk. Het werd nog erger! Sta ik ineens in die tunnel met een lege accu! Ja de paniek lag op de loer. Er kwam een al iets oudere dame die haar hulp aan bood. Ik vroeg of dat niet te zwaar voor haar was, maar ze kon dat wel, zei ze. Ze duwde mij naar de desert, en eindelijk was ik uit de tunnel. Daar klampten wij iemand van Burgers Zoo aan, en die belde de hoofdingang. Al snel kreeg ik een andere scoot met volle accu.
Mijn hobby is fotograferen. Ik dacht: in Nederland is het winter, maar in de Bush en Desert zijn er kunstmatige warmte’s en bloeien er misschien mooie bloemen. Helaas niet; het was er wel erg groen en warm. Maar Ingrid….het was ook jouw dagje uit niet, maar het was voor Hans…hihihi. En uiteraard heb ik ook genoten.
Wij willen iedereen bedanken voor de onvergetelijke en fijne dag. Speciaal Enrique en Jos, en Ingrid van Buurtzorg die ook mee was. Met dank dus voor Buurtzorg die ons hadden opgegeven, en het ook mede mogelijk hebben gemaakt.