Hoi Kees, Arie en Fred,
Nogmaals heel hartelijk dank voor de mooie dag!
Op 14 januari 2014 is Marry overleden. Heel rustig en goed.
Mij is gevraagd om een stukje te schrijven om op de site te publiceren, hier bij mijn bijdrage.
Marry wil de zee zien,
Wat een feest als er speciaal een ambulance voor tante Marry het pad van het hospice op komt rijden. Zenuwachtig had tante Marry al uit het raam gekeken of de wagen er al aan kwam. Het weer was nog een beetje druilerig en zou in de loop van de dag beter worden. “Het is wel echt strandweer Martine” zei ze met pretogen. Hoe ruiger de zee hoe beter. Inmiddels zijn Fred en Arie met brancard in de kamer gekomen en worden we voorgesteld aan de beer Mario. Op de brancard de ambulance in met een enorme glimlach op haar gezicht. Pier van IJmuiden met de ruige zee Here we come! Na een duidelijke uitleg over communicatie en eventuele wensen voor onderweg gaan we op pad. Uitgezwaaid door het personeel van de hospice. Onderweg waren er weinig praatjes zodat tante Marry veel energie zou hebben voor haar avontuur op de pier. Wel moesten we even nadenken en beslissen of een journalist een artikel over de wens van tante Marry mocht schrijven. Aangekomen in IJmuiden, rijden we de marina binnen. Het fluiten van de wind door de masten van de zeilboten doet tante Marry al stralen.
Dan met de ambulance de pier op, rode vlag was gehezen.. Ik dacht wel even een foto te maken, kreeg de deur bijna niet open. Het begon vreselijk de regenen en nog harder te waaien. Door het raam van de achterklep konden we goed naar buiten kijken Zeker nadat het raam was schoongemaakt! Bij de vuurtoren aan het eind van de pier hebben we een ontmoeting met de journalist.Later die week zal deze een heel mooi stuk schrijven in de IJmuider krant. De klep van de ambulance gaat open en tante Marry wordt naar buiten geschoven. Voel de wind, zie de regen en al die meeuwen. Maar wat ik zie en voel is de enorme glimlach en plezier van tante Marry.
We rijden terug naar de marina, dit is een hele onderneming omdat de ambulance wordt overspoelt door hoge golven die breken op de pier. Waanzinnig!! Aan de ene kant van de pier mooi weer aan de andere kant donkere luchten met woeste golven. Mooier konden we het niet treffen. Helemaal opgelucht en blij van de mooie ervaring wil tante Marry even slapen. We zetten koers naar de sluizen van IJmuiden en parkeren de ambulance dicht bij de sluizen. Precies als tante Marry wakker wordt komt er een olietanker door de sluizen. De ambulance wordt uit de wind gedraaid, klep open en ze kan zwaaien naar de bemanning.
Na deze bijzondere ervaring gaan we verder naar de havens van Amsterdam. Het is even zoeken, maar na wat speurwerk hebben we mooie schepen gezien. Langzaam aan daalde de energie van tante Marry. Ze genoot nog van de schepen maar het uitbundige was eraf. Samen besluiten we om terug te gaan naar het hospice.
Opgerold op de brancard geeft ze zich over aan haar vermoeidheid en laat zich heerlijk terugrijden. Eenmaal in haar kamertje en in bed, vliegen de beelden weer voorbij. Na een kop koffie nemen we afscheid van Fred en Arie. Mario zal bij tante Marry achterblijven.
De volgende dag komt haar zus op bezoek bij tante Marry. Zij vertelde mij dat de glimlach niet van tante Marry haar gezicht is afgeweest.
Nu is ze overleden met Mario nog steeds bij haar en als je goed keek zag je de glimlach nog.
Hartelijk dank Martine