Sinds 1 juli 2010 ben ik vrijwilliger van de stichting ambulance wens. Het is prachtig om te doen, zo mooi! Je bezorgd de mensen een onvergetelijke dag.
In februari 2012 werk mijn vader ziek, hij kreeg de diagnose ziekte van kahler. Er waren alleen rekkende behandelingen, geen genezende. Hij heeft dan ook bijna 2 jaar moedig gestreden, met chemo, bestralingen een stamcel en beenmergtransplantie. Veel ups en downs hebben we gehad. Totdat het 2 december was en we hoorden dat de kanker niet alleen in zijn beenmerg maar ook in zijn bloed zat, hij was uitbehandeld. Hij is naar huis gekomen. (Ik ben 18 weken zwanger) en we hebben nog een echo gehad om naar zijn kleinkind te zwaaien, en een onvergetelijk etentje.
En op 8 december een onvergetelijke dag!! Samen met Hans Valken onze chauffeur, ik als verpleegkundige. Hebben we mijn vader meegenomen. Met mijn broer en zussen en moeder zijn we naar Scheveningen gegaan voor een visje, waar hij gek op was! Naar Florencia voor een ijsje en daarna naar de Spido voor een rondvaart in Rotterdam. Het was even emotioneel in het begin en aan het eind maar we hebben genoten, en foto’s die goud waard zijn! Een laatste wens, een laatste dag weg als gezin.
Onvergetelijk, geweldig, fantastisch!
Op 16 december heeft hij zijn ogen gesloten en heeft nu zijn rust.
Bedankt Hans, bedankt Kees, gewoon bedankt Stichting ambulance wens NL! ik wist het natuurlijk al, maar jullie zijn toppers!!
Eveline vd Bosch