Hallo lieve mensen het heeft eventjes geduurd voordat wij een stukje sturen, dit kwam omdat we eerst de cheque overhandigd wouden hebben aan Stichting Ambulance Wens.
Op 18 april 2013 kregen we te horen dat Inge ongeneselijk ziek was. Ze heeft zich ingezet als vrijwilligster tot dat het niet meer ging. Wat vond ze het elke keer weer fijn als er weer een kaartje kwam van een collega vrijwilliger/ster. Op een avond eind november toen we net wouden gaan slapen zei Inge mij dat ze eigenlijk nog een grote wens had en dat was haar 2 dochters (van 18 en 19) in een trouwjurk zien. Dit zou ze namelijk niet meer mee maken. Mij eerste reactie was “hoe gaan we dat de meiden vragen?” als of dat ze daar al op voorbereid was zei ze dat doe ik zelf in het komend weekend. Die vrijdagavond heeft Inge het zelf gevraagd. Ze vonden het allebei wel moeilijk maar zeiden meteen ja.Waarop ik een heel voorzichtige mail naar Kees stuurde. Nog geen uur later kregen we een hele spontane reactie en een dag erop stond de afspraak al. Op 2 december s’morgens om 8 uur waren Kees en Ineke al bij ons om naar Alkmaar te gaan om daar bij de “De Witte Markies” Inge haar wens in vervulling te laten gaan. We wisten eigenlijk niet wat we er ons bij voor moesten stellen maar wat een mooie dag is het geworden. We zijn op handen gedragen zowel door Kees en Ineke als door Mary en Greta (bij De Witte Markies). Een dag die niemand ons meer af kan nemen. Tijdens het laatste stukje van Inge haar ziekte en bij de uitvaart hebben we (mede op verzoek van Inge) geld ingezameld voor deze geweldige stichting en op 21 december zijn we afgereisd naar Rotterdam om een cheque van € 1900,- aan de stichting te overhandigen. Ook hier was de ontvangst weer super. We hebben nog een rondleiding gehad om te zien vanaf waar Inge ook regelmatig vertrok om een wens te vervullen.
Langs deze weg willen wij iedereen bedanken voor de steun de afgelopen tijd. Leo, Yvet en Juliet Willems en Swenn
(Namens Juliët, dochter van 18) Zoals mijn vader hierboven al zei stond ik perplex toen mijn moeder ons vroeg of wij nog een keer een trouwjurk voor haar wilde passen zodat zij dit kon zien. Maar volmondig zeiden we meteen ja, wetend dat dit erg moeilijk zou worden. Zoals enorm snel afgesproken was, stond de wens op 2 december gepland. Al rijdend naar Alkmaar heeft mama nog heerlijk in de ambulance geslapen. Eenmaal daar had ik al meteen een brok in mijn keel. Het besef kwam ook steeds dichterbij, mama zou me dus nooit meer in een trouwjurk zien. Het was een hele speciale dag. Bij aankomst werden we al meteen hartelijk begroet door Mary Borsato en haar assistente Greta. En ook Kees en Ineke die mee waren als vrijwilligers waren een enorme steun. Als eerste trok mijn zus een trouwjurk aan, het was schitterend om te zien hoe mijn moeder hiervan genoot. Een lach en een traan want het was tegelijkertijd heel dubbelop. Toen mocht ik een trouwjurk aan doen. Het was echt heel bijzonder om dat te doen. Het was heel mooi, en mama genoot weer voluit. Ik ben super blij dat we deze dag samen nog mee hebben mogen maken. Mama heeft kunnen genieten en voor mij zal het later misschien toch net een beetje makkelijker maken doordat ik weet dat mama me zo heeft kunnen zien. Het is super dat dagen zoals deze op deze manier verwezenlijkt kunnen worden. Ga zo door, dagen zoals deze zijn onbetaalbaar!!
(Namens Yvet, dochter 19jaar) Nadat ik uit school kwam moest ik direct naar de kamer lopen. Mijn moeder wilde me wat vertellen en ik moest eens goed gaan zitten. Ze vertelde dat ze begin van de week al met mijn vader over een wens had gehad en dat deze wens was, mijn zusje en mij in een trouwjurk zien. Ik ben zelf iemand die nooit jurken draagt maar ik zei hiertegen toch volmondig JA. Ik wist van te voren al dat dit een hele bijzondere dag zou worden. 2 december was het dan zover, Kees en Ineke stonden om 8uur op de stoep en we gingen naar Alkmaar naar de ‘De Witte Markies’ van de enige echte Mary Borsato. Daar aangekomen werden wij hartelijk ontvangen door Mary en haar assistente. Ik mocht als eerste een jurk aan en direct toen ik achter het gordijn vandaan kwam begon mijn moeder te huilen, heel geëmotioneerd was ze en daardoor werd ik dat ook. Hoe bijzonder was het om mij in een jurk te zien, terwijl ik door het dagelijks leven vooral een trainingspak draag vanwege mijn sport-opleiding. Ik zelf vond het erg bijzonder en werd overdonderd door de mooie complimenten van Mary, maar ook mijn moeder, vader en zusje. Het was erg bijzonder om een jurk te dragen en het duurde ook even voor ik hem uitdeed. Ik ben heel blij dat jullie deze wens voor mijn moeder hebben kunnen vervullen, het was een erg bijzondere dag en een dag om nooit meer te vergeten. Deze wens en dag staat in mijn geheugen gegrift. Ontzettend bedankt voor alles!!!
Ps. Lieve mensen we zullen jullie blijven steunen en volgen ga vooral door met dit mooie werk!