Woensdag 1 Mei was het zover, de middelste dochter van mijn lieve vriendin Angelique mocht afzwemmen. Angelique had zich als doel gesteld dat nog (minimaal…) mee te moeten gaan maken.
De bedoeling was dat ze ‘s ochtends met rolstoel gehaald zou worden door haar man en een andere vriendin, maar sinds enkele dagen begon ze neurologisch achter uit te gaan, waardoor woensdag ochtend vroeg bleek dat het niet meer haalbaar zou zijn om daar met rolstoel te komen. We hebben toen kort gebrainstormd voor een andere oplossing en waren gelukkig op de hoogte van ‘stichting ambulance wens’.
Om 8 uur ‘s ochtends aan het bellen gegaan, en het mag (moet) gezegd worden, wat een verschrikkelijke lieve en meedenkende mensen bezit jullie stichting van begin tot eind!!! Het zou er in eerste instantie om gaan hangen of het zou gaan lukken, gezien het toch wel een echte ‘spoedwens’ betrof en alle ambulances die dag al ingezet waren.
Na verschillende telefoontjes heen en weer gepleegd te hebben, bleek het uiteindelijk toch gelukt om een ambulance voor Angelique te regelen!! Dus snel naar het ziekenhuis om Angelique op te vangen en te zorgen dat er iemand met haar mee kon rijden in de ambulance. Ze was eenigzins verbaasd, maar straalde van geluk toen ze begreep dat ze tijdens het hele afzwemmen op de brancard kon blijven liggen en verder niks hoefde te doen dan alleen maar ronduit te genieten.
Na een gezellig tochtje, want ook de ambulance vrijwilligers (sorry, ben jullie namen kwijt… Twee ‘bijna buren’ uit Rotterdam…) waren toppers en hielden de sfeer er tijdens de rit gezellig in, kwamen we ruim op tijd aan in het zwembad. Hier werden we netjes opgevangen door een badmeester, waarna we steeds van hem aanwijzingen kregen waar de kinderen het water in gingen, en wees hij een hoekje aan waar we goed het overzicht hadden waarna we in ‘optocht’ achter de brancard aan liepen, welke netjes heen en weer werd gereden door de twee vrijwillige toppers.
Na een toch wel vermoeiend uurtje voor Angelique bleek haar dochtertje met vlag en wimpel geslaagd, en heeft ze nog samen met Mama en haar diploma op de foto gekund. Nadat dochtertje van de aanwezige vrienden/ familie de cadeautjes in ontvangst had genomen, zijn we weer met de ambulance terug naar het ziekenhuis gebracht.
Angelique was kapot maar heeft intens genoten! Angelique, haar gezin, familie en vrienden hebben zo genoten van deze geboden kans, het is niet in woorden uit te drukken hoeveel waarde dit nog heeft gehad voor ons allemaal. Inmiddels ligt Angelique terminaal thuis en genieten we nog van haar zo lang als ons nog gegund is. Maar het is een punt geweest die zij, dankzij jullie van haar ‘bucketlist’ heeft kunnen afstrepen.
Nogmaals heel veel dank hiervoor!!!