Het is fijn dat er mensen zijn die je laatste wensen kunnen vervullen, want wat zou het heerlijk zijn om nog eens met vakantie te kunnen gaan. Dus toen we in de Hospice hoorden van de Stichting Ambulance Wens waren we meteen enthousiast en maakten we plannen om drie dagen naar het Jan Bos Huis in Beekbergen te gaan. Op 5 februari was het zo ver en kwamen Hans en Marianne met de ambulance voorrijden . Uitgezwaaid door de medewerksters van de Hospice vertrokken we richting Beekbergen waar we in de middag arriveerden. De rit was best vermoeiend geweest dus werd er eerst wat gerust. Waarna we aan het eind van de middag nog een ritje door het bos maakten.
Op 6 februari werden we bij het wakker worden verrast door een prachtig schouwspel, het had gesneeuwd en omdat onze bungalow omringd werd door grote bomen leek het wel of we in een sprookje beland waren. Vandaag gingen we nog een paar wensen van Inge waarmaken. Ons doel was het Kroller-Muller Museum in Otterloo. Omdat alles onder een dikke laag sneeuw lag maakte Hans er via binnenwegen een prachtige tocht van. In het museum werden we hartelijk welkom geheten. Nadat we eerst gezellig met z’n vieren geluncht hadden bezochten we de verschillende zalen met schilderijen en beelden. Opeens stonden er twee medewerksters naast ons die Inge namens het Museum een prachtige sjaal aanboden, we waren er beduusd van. En dat was nog niet alles, Hans had voor ons nog een verrassing geregeld, we mochten de restauratieafdeling bezoeken. In een beveiligde ruimte werd een schilderij van Monet gerestaureerd en werd ons vertelt hoe dat gebeurde. Veel bezoekers zullen dat toch niet meemaken.
Hierna gingen we weer huiswaarts, waarna er gerust werd want er stond nog een wens op het programma en die was ‘nog een keer zwemmen’. Het park waar we waren had een prachtig zwembad waar we met de brancard zo naar binnen konden rijden. Het was even spannend maar Inge ging zwemmende heen. We hadden een prachtige dag beleefd. De volgende dag moesten we helaas weer naar huis maar onderweg zijn we in Naarden nog een keer gestopt om als afscheid van Hans en Marianne nog gezellig samen te lunchen. Wat treffen we het toch dat dankzij een stichting als de Ambulance Wens en de vele vrijwilligers zulke dagen mogelijk zijn. Hans en Marianne en alle mensen van de Stichting bedankt voor deze heerlijke dagen.
Inge en Rie Vermast.