“Wat zijn er toch veel lieve mensen!” Dat heeft mama op 20 oktober jl, meerdere keren verzucht. Op die datum mochten mama en ik met de Stichting Wensambulance naar Holiday on ice.
Het feit dat je voor zo’n uitje wordt geselecteerd, maakt al dat je je bijzonder voelt. In dit geval kwam daar nog bij dat deze wens eigenlijk door iemand anders was uitgekozen maar de betreffende persoon was overleden voor de datum van de show. Wij beleefden dus eigenlijk de wens van een ander en dat gaf deze dag ook een apart gevoel.
Mama en ik wisten een week van tevoren dat we zouden gaan en hebben vanaf toen echt naar de 20e toegeleefd. Zozeer zelfs, dat mama de nacht ervoor maar moeilijk in slaap kon komen! Om 13.30 kwam de ambulance voorrijden.
Voor mama was het best een drempel om met brancard bij de show aanwezig te zijn. Beer Mario brak echter het ijs en zorgde ervoor dat de aandacht werd afgeleid van de brancard en het ziek-zijn. Beer Mario werd meegebracht door de vrijwilligers van de wensambulance. Hij staat symbool voor de eerste patient die ooit met de wensambulance is vervoerd. Beer Mario heeft de show Holiday on ice ook aandachtig gevolgd! Vanaf het moment van vertrek hebben mama en ik genoten.
De reis verliep prima en in Utrecht bij de jaarbeurs, konden we als eerste naar binnen. Zo kan mama in alle rust worden geinstalleerd zonder al teveel aandacht. Hand in hand hebben we de show vanaf een prima plek kunnen volgen. We hebben simpelweg enorm genoten.
Dit was een dag dag met een gouden randje. En zeker niet in de laatste plaats door de vrijwilligers, Maarten en Christel, die ons begeleid hebben.
Wat zijn er toch veel lieve mensen!