Afgelopen juli werd mijn 85-jarige moeder, die al jaren lijdt onder de ziekte Parkinson, getroffen door een beroerte, waardoor zij eenzijdig verlamd raakte. Anderhalve maand later kwam Tijmen, haar kleinzoon van 19 jaar, om bij een verkeersongeval. Dat drama was een enorme klap voor mijn ouders, maar uiteraard vooral voor Tijmens ouders en zijn zus. Toch lukte het hen – dapper als ze zijn en gedragen door een enorm netwerk van vrienden – een prachtige crematieplechtigheid te creëren.
Dankzij het fantastische instituut ambulance wens en de intens lieve, toegewijde hulp van de mensen die haar vervoerden en begeleidden, kon mijn moeder bij het afscheid van haar kleinzoon aanwezig zijn en kon zij, samen met mijn vader, het verdriet delen met het gezin van haar dochter, de andere kinderen en kleinkinderen. Dat was een troost voor ons allen. Wij zijn jullie daar onmetelijk dankbaar voor.
Nan van Houte