‘t onmogelijke is door Stichting Ambulance Wens Nederland mogelijk gemaakt.
Door vrijwilligers en personeel van de Hospice de Sporen in Tilburg werden wij geattendeerd op de Stichting Ambulance Wens.nl We kregen de folder, en al snel hadden we zoiets dat is geweldig, dat zouden we nog graag doen met onze vrouw/moeder/schoonmoeder/groot en overgrootmoeder Jopie van Rijen. Jopie is terminaal en heeft CA, We vroegen haar wat is je grootste wens om te doen met de ambulance wens. Meteen zei ze naar mijn zus en schoonzus in Den Bosch en naar de Sint Jan en ook nog op de parade een Bossche bol eten.
Donderdag werd er een aanvraag gedaan en vrijdag konden we al op pad. Geweldig dat dit zo snel gerealiseerd kon worden.
Vrijdag om 12.00 uur stonden Kees en Ineke van de ambulance wens nl. voor de deur met een mascotte ,een beer met ambulancetenue. Kaai leuk. Deze heeft ze de gehele dag vast gehouden en nu nog steeds staat hij bij haar bed. We gingen op pad en toen ze in de ambulance lag gingen de 2 duimen omhoog om te laten weten dat alles goed ging. Mijn vader zat naast haar en, wij reden er achter aan.
We reden naar de Sint Jan in de Bosch alwaar haar schoonzus haar al op stond te wachten, dit was emotioneel voor beide. Als eerste gingen we naar de Maria kapel waar haar man Hans 11 kaarsjes aan heeft gestoken voor de kinder/klein en achterkleinkinderen en ook een voor hem zelf, hij is namelijk ook ziek.
Even dachten we dat het niet helemaal goed zou gaan, ze reageerde bijna niet, maar al snel ging het beter. Ze genoot, dat kon je aan haar zien, op een klein incidentje in de kerk na (wat storender was voor diegene die mee gegaan waren als voor haar zelf) was het helemaal geweldig. Ze kocht een kaart voor haar zus waar we later naar toe gingen en een voor haar zelf. En zo gingen we de hele kerk door met de brancard, die Kees en Ineke bestuurde. Ze genoot en wij ook, en ook Kees en Ineke , wat kunnen die fantastische met mensen omgaan.
Nadat we de kerk gezien hadden gingen we op de parade een echte Bossche bol eten. Met de brancard zigzag door alle terrasje heen, vonden we een plaats bij Cinq, althans er moest eerst wat verbouwd worden en gevraagd worden aan andere klanten wat op te schuiven, maar dit was geen probleem. De brancard werd geplaatst. En toen daar was hij dan die heerlijke Bossche bol.
1/4 van de bol heeft ze helemaal opgegeten en een lekker kopje thee, (daar is ze haar hele leven al gek op geweest, verslaaft aan de thee is ze).. Haar schoonzus Sjuul, had het er moeilijk mee, om Jopie zo te zien, ze namen intens afscheid van elkaar wetende dat dit waarschijnlijk de laatste keer is dat ze elkaar zouden zien.
Weer door de mensen menigte terug naar de ambulance om op weg te gaan naar haar zus,Fransje.
Fransje had het er moeilijk mee om iedereen te zien. Ze hete iedereen welkom. Jopie moest van de brancard af om samen met haar zus aan een tafel plaats te nemen zodat ze in alle rust wat konden praten.
Wij namen plaats in een andere ruimte. Jopie nam duidelijk afscheid van haar zus, ( zo knap vond ik dat) Na een 1/2 uurtje gingen we richting Tilburg, maar eerst nog een sigaretje roken beneden aan de flat waar haar zus woont ( ze genoot van haar sigaretje)
In Tilburg aangekomen wilde ze voordat ze naar haar kamer ging voor de Hospice nog een sigaretje, en ook van deze genoot ze ondanks de vermoeidheid. Nu was het tijd om naar de kamer te gaan, Kees en Ineke legde mijn moeder op bed zodat ze kon rusten mijn moeder zei “t is goed zo”.
De dag erop zijn alle foto’ s die we gemaakt hadden ontwikkeld en deze zijn in een fotomap aangeboden aan mijn ouders, ze vond het geweldig om de foto’s te zien. Er waren de dag erop wel ogenblikken dat ze sommige dingen niet meer begreep, maar soms zei ze dan die foto is lief.
Het is maar goed dat dit allemaal snel tot stand kon komen, want nu ik dit verslag schrijf zit ik bij haar te waken en had ze het allemaal niet meer mee kunnen maken, en wij ook niet.
Ik wil namens ons allen de Stichting Ambulance Wens Nederland hartelijk danken want jullie hebben het onmogelijke, mogelijk gemaakt. Zelfs foto’s die jullie gemaakt hebben zijn naar ons opgestuurd ,SUPER is dat. Fantastische dat dit allemaal en helemaal naar wens heeft gekund.
Kees,Ineke en al de vrijwilligers van de Stichting Ambulance Wens .nl, zo ook personeel en vrijwilligers van Hospice de Sporen, laat dit initiatief lang bestaan, zodat iedereen die een laatste wens heeft van jullie uitstraling en initiatieven kan genieten.
Namens de kinderen, kleinkinderen, achterkleinkinderen en vooral haar man Hans en zeker niet te vergeten de hoofdpersoon Jopie van Rijen.
BEDANKT. XXX