Vandaag zondag 20 mei 2012 mocht onze moeder haar oudste zuster bezoeken in Rheden. Na diverse pogingen om beide dames bij elkaar te brengen waren eerder al mislukt. Moeder is niet in staat om de totale 3 uur zittend in de auto te overbruggen. Haar zus is te dement/ 89 jaar om hetzelfde te kunnen. Hoe ingewikkeld is het dan om beide meiden bij elkaar te krijgen voor een waardige en warme afscheidsknuffel. Wij dachten dat het nooit meer ging lukken omdat de beschikbare kostbare tijd die mam nog heeft beperkt is.
Totdat je de informatie vindt van het SAW! Binnen een dag was de wens geregeld!! Hoe onvoorstelbaar! En zeker, hoe ontzettend fijn en mooi!
Om 10 uur ‘s morgens werd mam opgehaald door Enrico en Jan, de chauffeur en de verpleegkundige. Onze mam was op van de zenuwen en ze voelde zich alles behalve lekker. Hoe zou deze dag gaan verlopen.
Het regende een klein beetje toen we de ambulance in gingen. Beide heren maakte zich over de regen niet druk. Ze zorgde ervoor dat mam rustig aan maar snel lekker droog in de ambulance lag. Toegedekt met een warm dekbed op een zacht matras lag ze als een koningin in de ambulance.
De rit zou vanaf Akersloot naar Rheden een kleine twee uur duren. In deze tijd kon ze lekker slapen. Ze voelde zich veilig en viel bijna direct in slaap. Om even over half 12 waren we na een rustige maar vlotte rit al in Rheden. Mam was inmiddels wakker en voelde zich gelukkig wat beter en kon zelfs even lachen. Eindelijk mocht ze haar zus weer zien. Hoe groot is zo een kleine wens, hoe moeilijk kan zo een grote wens zijn zonder het SAW!
Het weer was in Rheden veel beter dan in Noord Holland. Wat was het zichtbaar dat beide dames genoten van de prachtige tuin, het mooie weer, het absoluut goede ontvangst van onze nicht waar we de middag door konden brengen. De zussen konden eindelijk elkaar aanraken, kusjes geven, naar elkaar kijken en natuurlijk praten en grapjes maken. Mijn oudste zus was ook mee. En wij maar denken dat wij erg kunnen zijn!!! Nou, we hebben het niet van een vreemde!
Om half 2 was er al weer afscheid genomen en hoogste tijd om te gaan. Mam en haar zus waren moe en moesten gaan rusten. Moeder in de ambulance en zus in het verzorgingstehuis. Maar nu met rust,vrede en onvoorwaardelijke liefde voor elkaar in het hart. Wat was dit een waardige en perfecte middag. Hoe groots. Mam kan weer opgelucht lachen, en dat heeft ze gedaan ook bij het afscheid!
Enrico en Jan stelde voor om nog eventjes langs mam haar geboortehuis in Rheden te rijden. Mam vond dit een goed idee. Zo gezegd zo gedaan! Ze was erg moe, maar wat genoot ze ook van dit bezoekje. We namen alle tijd om het huis te bewonderen en foto’s van het huis te maken. Daarna wilde mam echt naar huis om naar haar eigen bed te gaan.
Ook de terugreis verliep voorspoedig. Wat kan Enrico vaardig en goed rijden. Jan heeft deze dag zo lief voor haar gezorgd. Wij hadden het niet beter kunnen doen!
Na aankomst in Akersloot kregen beide heren een dikke knuffel van mijn moeder. Eigenlijk 2 x omdat ze zo dankbaar was voor deze prachtige dag. En nee, beide heren wilde geen ijsje voor onderweg naar huis. 🙂
Namens onze hele familie willen wij de stichting hartelijk bedanken voor de snelle reactie en actie. Wat een mooie organisatie!! Wij wensen dat er meer mensen mogen genieten van deze goede zaak.
Er is tenslotte niets zo mooi om een laatste wens te mogen vervullen. De tijd die onze mam nog heeft te besteden zal niet onbenut laten om keer op keer te vertellen over deze dag. Bij de gedachte heb ik er nu al rode oren van. Maar wat graag zal ik keer op keer opnieuw naar haar luisteren….
Met vriendelijke groet,
Elvina de Roos