Op 6 april j.l. kreeg ik toch echt de kriebels. Zometeen komen ze! Mijn man had het al een beetje verklapt om de verrassing niet TE groot te laten worden.
Twee kanjers van Stichting Ambulance Wens stelden zich voor en onder genot van een kopje koffie vertelden ze me wat er ging komen. Ik mocht nog een keer terug naar de plek waar ik geboren ben. Als je 90% van de dag in bed ligt gaat een gewoon autoritje immers niet meer lukken. De 2 kanjers (vrijwilligers!!) brachten me comfortabel naar de havens van Rotterdam.
De kapitein van de boot begroette ons hartelijk en bood een lekker bakkie pleur aan. Het weer was geweldig en ik kreeg een speciale plek aan het raam. Anderhalf uur lang heb ik genoten, vaak met een dikke grijns op m’n gezicht maar regelmatig ook een emotionele traan gelaten. Maar de mannen waren steeds bij me. Na de kapitein te hebben uitgezwaaid (hij blies nog enkele keren op zijn scheepshoorn) brachten ze me naar een restaurant.
Het restaurant van mijn idool. La Palmas van Herman den Blijker. Herman is niet alleen een topkok maar ook een topgast! Serieus gemeend heette hij ons van harte welkom. Daarna hebben we heerlijk gelunched, hoe kan het ook anders. De 2 kanjers werden niet vergeten. Het leek wel een wensdag voor 4!
Als toetje bracht de ambulance me naar de SS Rotterdam. Een prachtschip. Samen met mijn man hebben we daar een scene uit de film Titanic nagespeeld. Zeer romantisch en ik voelde me weer even………….
In de Ocean bar hebben we met z’n viertjes nog even nagenoten.
Mannen, het was een topdag!!