Vandaag 12 maart is voor mijn vader een dag geworden om nooit meer te vergeten. Al jaren gaan mijn man en ik 3 X per jaar met mijn vader naar het graf van zijn vader in Ysselsteyn. In januari werd mijn vader opgenomen met een longontsteking later bleek dat het longkanker is.
Mijn vader, 90 jaar oud, heeft ervan afgezien om te laten onderzoeken hoever de ziekte al bezit heeft genomen van zijn lichaam. Dus ging hij naar een revalidatie centrum om aan te sterken en dan toch misschien naar zijn eigen huisje te mogen gaan.
Helaas kwamen we er al gauw achter dat revalidatie geen optie meer was voor hem. Hij/wij kregen te horen dat voor hem een hospice de juiste plaats zou zijn. Binnen een paar dagen kregen we bericht dat er plaats voor hem was in Brunssum “de Heemhof”
Hij had nog zo graag naar zijn eigen huisje willen gaan, nog zo graag 1 X naar het graf van zijn vader willen gaan. Maar dit kon niet meer, het was te “gevaarlijk”.
De verpleging van “de Heemhof” hoorden dit en hebben gelijk een mailtje naar ambulance wens gestuurd en op donderdag 8 maart kreeg ik een telefoontje. “12 maart komen ze van de “Ambulance wens” om je vader naar Ysselsteyn te brengen, ga je mee????”
Vandaag 12 maart was het dan zover. Rond 11 uur kwamen ze dan, Arno en Olaf, met een brancard en pap werd als een koning op een troon gezet.
Wat een fantastische mannen, zij reden eerst naar pap zijn huisje en zijn daar gestopt zodat pap toch nog een keertje binnen kon gaan. Nog eventjes binnen kijken in zijn eigen paleisje, afscheid kunnen nemen van de buurvrouw, die heel blij was op mijn vader toch nog een keertje te zien.
Toen weer terug in de ambulance op weg naar Ysselsteyn, een rit van 1 uur en 15 minuten. Pap heeft genoten van de rit maar het was ook wel heel heftig. Aangekomen bij de begraafplaats mochten we van de beheerder met de ambulance tot bij het graf van mijn opa rijden.
Het was heel emotioneel voor mijn vader, toch nog even bij zijn vader zijn, nog even zeggen wat hij wilde zeggen. Voor mij als dochter was dit een heel verdrietig maar ook een heel fijn moment te weten dat mijn vader toch nog 1 X hier naar toe kon gaan. Dit moment zal ik altijd in mijn hart meedragen.
Na 1 uurt vond pap het goed en zijn we terug gereden, onderweg ook eventjes gestopt. Gestopt bij het restaurant waar wij (mijn man, pap en ik) altijd op de terug weg gingen eten. Het AC restaurant. Dus dat hoorde er ook erbij, nog 1 X eten, smullen van een kroketje. Er moest natuurlijk ook nog 2 cadeautjes gekocht worden voor zijn achterkleinkinderen.
Het is voor mijn vader onvergetelijke dag geworden met heel veel emoties maar er is ook een gevoel van rust bij hem gekomen. Een dag die vooral door Arno en Olaf heel speciaal is geworden. Bedankt mannen jullie zijn geweldig. Door jullie heb ik mijn vader vandaag zien lachen en dat beeld bewaar ik in mijn hart. De gesprekken met jullie en jullie aanwezigheid zijn voor mijn vader en maar ook voor mij heel belangrijk geweest. Bedankt voor jullie luisterend oor, jullie tijd maar vooral jullie aanwezigheid bij deze “laatste” wens van mijn vader!!!!!
Stichting Ambulance Wens Nederland ontzettend bedankt voor deze geweldige dag!!!!! Verpleging van “Heemhof” Brunssum, jullie ook bedankt voor het sturen van het mailtje.
Jullie zijn geweldig,
bedankt voor alles Margo