Toen mijn moeder in het ziekenhuis lag, moest mijn tante een zware operatie ondergaan en kort daarna nog een operatie. Niemand had kunnen bedenken dat mijn nmoeder zou komen te overlijden, maar het gebeurde helaas. Mijn tante hebben we het pas verteld toen mijn moeder al begraven was gezien haar eigen gezondheid op dat moment. Ze vond het verschrikkelijk dat ze geen afscheid meer van mijn moeder had kunnen nemen, zoveel betekenden de twee schoonzussen voor elkaar.
Bij mijn tante bleef het maar door haar hoofd spelen. Ze was in de hospice in Goes en daar vroegen ze aan haar of ze nog een wens had, die had ze zeker, naar Rotterdam!
Afgelopen zaterdag 15 oktober 2011 was het dan zover. Ambulancewens bracht mijn tante naar haar laatste wens, mijn moeder, haar schoonzuster. We kwamen aan op de begraafplaats aan en reden met de brancard naar het graf van mijn ouders. Eindelijk was mijn tante bij mijn moeder, we huilden allebei terwijl we elkaar stevig vasthielden. Wat was ik trots op mijn tante en wat vond ik haar moedig om naar het graf van haar schoonzuster te gaan terwijl ze zelf zo ziek is. Haar laatste wens was vervult!
Nooit zullen we deze dag vergeten, zo intens verdrietig, maar zo bijzonder mooi!
Ik wil graag deze geweldige stichting ambulancewens en de medewerkers bedanken dat ze dit mogelijk hebben gemaakt. Eigenlijk zijn er twee wensen vervult, de wens van mijn tante en van mij, want mijn wens was dat mijn tante nog zou kunnen komen om afscheid te nemen.
Mieke Blok