31 maart 2011 kregen wij te horen dat “Pa Koot”, de ziekte van Kahler heeft. Een ziekte die zich door verkeerde celdeling in het bloed manifesteert in het beenmerg. Beenmergkanker die zich bij hem heeft opgehoopt in het beenmerg van de ruggenwervels. Sinds september 2010 heeft hij pijnklachten aan de rug die steeds erger werden, ondanks veelvuldig onderzoek kon pas in maart deze diagnose worden gesteld. Het was nog in een beginstadium dus veel hoop op herstel. Vanwege de helse pijnen (ingezakte ruggenwervels boven en onderin) is er vrij snel een behandelplan opgesteld en is de chemo gestart. De 1e chemo heeft goed zijn werk gedaan, echter door de lage weerstand ( en longemfyseem) kreeg hij een fikse longontsteking waardoor hij tot 2 keer toe op de IC is beland.
Vanuit daar begon zijn herstel met als einddoel “naar huis”. Eerst nog even aansterken in het ziekenhuis, daarna al vrij snel verder revalideren in het verpleeghuis. Hij kon na 2 maanden alweer aardig lopen ( tussen de brugpalen) en mocht op een stoel zitten.
Helaas verslechterde zijn conditie door een nieuwe longontsteking, de pijn is weer teruggekomen en kreeg door de Morphine veel darmklachten waarvoor hij ook wordt behandeld. Een nieuwe chemokuur past niet meer in het behandelplan, hij is te zwak en zal hem alleen maar verderweg helpen.
Alle artsen en verpleegkundigen staan te kijken hoe en waar hij de kracht vandaan haalt om dat doel “naar huis” te willen halen. Dat geldt voor ons natuurlijk ook. Uitzonderlijk…….. Nu de risico’s te groot worden om hem uit bed te halen ( dwarslaesie) en dus de consequentie is dat hij niet meer zal kunnen aansterken, kregen wij vanuit verplegend personeel te horen dat Stichting Ambulance Wens wellicht een optie zou kunnen zijn om zijn doel te bereiken.
En wat voor een optie!!! In een woord geweldig. Wat een fijne dag is het geweest en wat is de verzorging goed gedaan. Gewoon een simpele dag, geen poespas.
Eerst langs bij zijn zoon, schoondochter en kleinkinderen. De nieuwe keuken gezien, de Cadillac die nog in afbouw is en waar “pa Koot” heel veel uurtjes in heeft gestoken samen met zijn zoon. Zijn dochter en kleinkind en natuurlijk Moeders waren ook van de partij. Lekker geluncht, waar “pa Koot” helaas niet van kan meegenieten vanwege de sondevoeding. Even wat uurtjes geslapen en weer wat bijgekomen. Daarna door naar de Autogarage van zijn zoon en als laatste zijn eigen huis in Swifterbant waar zij al 40 jaar wonen en lief en leed hebben gedeeld.
Wij hebben met elkaar heerlijk Chinees gegeten en daarna is “pa Koot” weer teruggebracht naar het verpleeghuis “het laarstaete”. Alles onder Escorte van Arie en Marian, nogmaals onwijs bedankt voor de goede zorgen en het luisterend oor!! Super.
Ook bedankt voor de mensen die dit achter de schermen allemaal mogelijk maken!
Wij zullen hier nog vaak aan terugdenken…
Hartelijke groet,
Jeanette Kok Namens Familie Koot uit Swifterbant