Op 2 juni 2011 ging de laatste wens van mijn vrouw, onze moeder en trotse oma in vervulling, waar we jullie heel dankbaar voor zijn.
November 2010 kregen we te horen dat ze ongeneeslijk ziek was, na 7 jaren van een ongelooflijke strijd kon haar lichaam het niet meer aan en zijn de behandelingen gestopt (die op dat moment wel aansloegen).
Ze heeft gevochten en gestreden, het is begonnen met eierstokkanker en kwam op veel plaatsen terug (milt, buikvlies, hersenen, weer milt en op laatste milt e lever). Na maanden van ups en downs (waaronder een gebroken heup) was ze altijd vrolijk en positief, eind maart ging ze steeds verder achteruit en na weer een ziekenhuisopname kwam ze thuis en kreeg ze 24 uur zorg van echt geweldige mensen. Naarmate de tijd verder ging werd ze zwakker en ze zei altijd ik vecht voor Hemelvaartsdag, want dan zou haar oudste kleinkind Esmee, haar eerste heilige communnie doen in de kerk.
Namens Wendy en Avril van 24 uurs zorg kwamen jullie in beeld en kon haar laatste wens in vervulling gaan.Wij zijn jullie zo dankbaar dat het binnen een week geregeld kon worden.
De nacht voor de grote dag had ze niet geslapen en op de dag zelf was ze niet misselijk (zoals ze altijd was), ze kon niet wachten tot de mensen van stichting ambulance wens kwamen en voor de eerste keer ging ze vol trots en blijheid op de brancard en de ambulance in.
Iedereen heeft genoten van deze fantastische dag, maar mijn moeder en Esmee nog het meest. Mijn moeder zat vooraan op de brancard in de kerk en ik die laatste maanden van ziek zijn heeft ze er nog nooit zo goed en mooi uitgezien.
Een bijzonder moment die wij voor eeuwig koesteren.
Dank jullie wel voor deze dag!
Op 24 juni is mijn moeder overleden en op 29 juni stond ze weer vooraan in de kerk, wij hebben die dag veel terug gedacht aan die mooie dag op 2 juni.
Fam Janse
Heinkenszand