Yolanda kreeg in februari dit jaar te horen dat ze darmkanker had.
In een zeer snel tempo is zij achteruit gegaan ondanks een aantal chemokuren.
Omdat haar dochter ( Esther) en schoonzoon (Edwin) graag nog wilden trouwen in aanwezigheid van Yolanda hebben zij in zeer korte tijd hun bruiloft gepland.
Geen vuiltje aan de lucht, ze zou immers 2 weken na die bruiloft zelf nog op vakantie gaan.
Helaas liep dit allemaal anders en ging ze nog harder achteruit en zag het eigenlijk niet meer zitten om naar de bruiloft te komen. Zij zag dit als een last en als een dag waar ze vreselijk tegenop zag.
Totdat zij van de Stichting Ambulance Wens hoorde en deze stichting heeft ingeschakeld.
Toen het allemaal in kannen en kruiken was dat zij met de ambulance naar de bruiloft kon, ging ze er zelfs naar uit kijken.
Op de dag van de bruiloft, 12 augustus 2011, kwamen twee broeders met een prachtige ambulance Yolanda thuis ophalen. Deze dag zou haar dag worden. Wat ze ook wilde, deze dag stonden deze ambulance en deze broeders volledig tot haar beschikking.Het was de bedoeling dat Yolanda de huwelijksplechtigheid in het gemeentehuis van Heemskerk zou bijwonen, de huwelijksakte als getuige zou tekenen en daarna weer direct naar huis zou gaan.
Maar……………… het liep die dag heel anders dan gepland.
De ambulance reed eerst naar het versierde huis van Esther en Edwin, waar moeder en dochter elkaar in de armen konden sluiten op deze voor beiden zo bijzondere en emotionele dag.
Yolanda was thuis ingestapt in haar gewone slaapkleren. Tijdens de tocht van Esther’s huis naar het gemeentehuis hebben een broeder en haar zuster Silvana Yolanda aangekleed. Bij het gemeentehuis aangekomen werd Yolanda, opgetut en in haar nieuwe jurk, op de brancard de trouwzaal ingereden.
Daar heeft ze de hele plechtigheid bij kunnen wonen. Toen ze als getuige moest tekenen stapte ze van de brancard en nam plaats achter de tafel van de ambtenaar van de burgerlijke stand.
Na de plechtigheid wilde Yolanda niet naar huis, maar ze wilde mee naar de receptie van het bruidspaar.
Zo gezegd, zo gedaan. Yolanda weer de ambulance in en om kwart voor 4 naar de locatie van de receptie.
Daar heeft ze nog tot half zeven op de brancard in de zon gelegen. Genietend van haar dochter, van haar familie en overige aanwezigen. Maar ook genietend van al die gasten die ook haar kwamen feliciteren.
Kortom een fantastische dag die mogelijk is gemaakt dankzij de inspanningen van de Stichting Ambulance Wens. Dit is dan ook de reden waarom er op de rouwkaart verwezen werd naar een gift aan deze Stichting in plaats van bloemen.
Helaas precies een week na de bruiloft van haar dochter is Yolanda, omringd door haar naasten, thuis ingeslapen.