Toen mijn zus hoorde dat ze twee dagen en een nacht kon logeren aan zee met mij werd ze erg enthousiast.
Na 4 maanden in het hospice was ze aan het eind van haar latijn maar veerde op bij de gedachte van dit uitstapje.
Het voelde als een schoolreisje voor haar.
Cor en Henk kwamen ons op 5 augustus ‘s morgens ophalen.
Het ritje met de ambulance was al een feest voor haar.
Weer de gewone beelden zien.
Koeien in het gras en gewoon auto’s op de weg.
Het appartement was prachtig gelegen. Vanuit haar bed kon je de zee zien en haar bed kon op het grote terras gereden worden waardoor je het gevoel kreeg op de boulevard te liggen. De reis koste haar de nodige energie maar na wat uitrusten was ze blij om naar de zee te kunnen.
Met vakkundigheid en humor hebben Cor en Henk haar op een speciale brancard gelegd waarmee je helemaal tot in het water kon.
Het was heerlijk weer die dag en doordat het de afgelopen periode alsmaar slecht weer was waren er niet zoveel mensen.
Ze genoot van de zee, het geluid van spelende kinderen en de meeuwen.
Daarna kon ze met de brancard nog nagenieten op het terrasje van het strandeethuisje waar we de drankjes aangeboden kregen van de eigenares.
‘s Avonds hebben we daar scholletjes gehaald die we meekregen op gewone borden waar we van hebben genoten op ons prachtige terras met ondergaande zon.
We sliepen samen in de grote huiskamer. Cor en Henk in de logeer/slaap kamers.
Het was speciaal om 4 uur ‘s nachts, toen we allebei wakker waren en de nachtlucht met het licht van de vuurtoren en de stilte van de zee samen konden ervaren.
De volgende dag waren haar reserves flink opgebrand en gingen de plannetjes die ze nog had bedacht niet meer door.
Wel konden we nog even de pier op.
De ambulance ging helemaal tot aan de punt en daar hebben Cor en Henk haar naar buiten gebracht zodat ze nog even van het uitzicht kon genieten.
Toen weer terug naar haar vertrouwde kamer in hospice Immanuel.
Ze was blij weer “thuis” te zijn maar met een gelukkig gevoel van het uitstapje.
‘S avonds kreeg ik een smsje: “ik hoor de meeuwen nog”
Twee weken later is mijn zus overleden.
Dank je wel Cor en Henk voor jullie liefdevolle inzet en begeleiding
Lydia