Vandaag kwam hij dus weer thuis na 4 maanden

Vandaag kwam hij dus weer thuis na 4 maanden. Hij had dit ook nodig om de zaken af te sluiten. Tenslotte is hij een heel ander leven ingerold.
Gisteravond heb ik eerst Rijndam gebeld, om te vragen, of zij er voor wilden zorgen, dat hij om 10.00 uur klaar zou zijn. Ik zou hem dan bellen, om de eerste spanning er af te halen.
Want om 10.30 uur zou hij worden opgehaald door de ambulance van Stichting Ambulance Wens (SAW).
Het was allemaal erg spannend. Ik had de hele nacht slecht geslapen en hij had ‘s morgens wel in de gaten, dat er wat in de lucht hing.
Toen ik hem belde, om te vertellen, dat er een verrassing voor hem kwam om 10.30 u. was hij erg emotioneel. Ik zei niet WAT er kwam, maar alleen, dat hij opgehaald zou worden.
 
Thuis had ik de vlag uitgehangen en had voor gebak en bloemen gezorgd.
Een buurvrouw kwam op de valreep nog bloemen brengen en een kaart om hem te verwelkomen.
Ook lag er nog een kaart in de bus.
Mijn zus zou vroeg komen. Zij was er inderdaad voor 11.00 uur, voor dat Lex arriveerde.
Het was nog een hele toer om hem naar binnen te dragen, tenslotte lukte dat via de achterdeur. Even een moeilijke bocht bij de tuinpoort. Ook de tussendeur moest verwijderd worden, maar toen was hij binnen. Ook onze zoon was er op tijd.
Het was erg emotioneel voor Lex om weer in ons huis te zijn.
Onze kleindochter belde nog op naar opa. Buren kwamen hem begroeten en de hand drukken. Allemaal veel emotities.
Lex wilde het liefst alleen maar thuis zijn. Alle andere plannetjes waren te veel voor dit moment. Dus na de koffie zijn de ambulance mensen hun eigen weg gegaan en lieten ons met elkaar achter.
Af en toe kwamen ze kijken, of alles nog naar wens was.
De 2 bestuurs mensen van de voetbal zijn even bij ons thuis geweest, omdat een bezoek aan de voetbal nog te veel was. Ook was het lastig, omdat hij op een brancard lag.
We hebben het samen allemaal even fijn gehad.
Lex was er in ieder geval erg bliij mee geweest. Rond 17.00 u. werd hij weer opgehaald. We zijn toen nog even langs de plaats van het ongeluk gereden en ook langs de spotvelden.
Zo kon Lex rustig afscheid nemen, vanuit de ziekenwagen.
Moe maar voldaan hebben wij toen afscheid van Lex genomen. Hij heeft het erg fijn gevonden en waardeerde het erg, dat ik dat voor hem had geregeld.
 
Dus alles was een succes.
 
Truce Krabbenbos-van den Berg, Maasland