Hoe triest is het dat dit een laatste kroegbezoek was, hoe mooi is het dat het kan?! Een ware uitputtingsslag maar “geen seconde spijt”. Dat zijn mooie woorden om te koesteren!
Het is heel (arbeids) intensief geweest. De brancard kon de draai de kroeg in niet maken. Maar kostte wat het kost, onze Cor zou naar binnen gebracht worden. ‘Hup’ op een stoel, weer terug op de brancard en op een prominente plaats aanwezig. Een rondje voor de zaak, geproost op….. en daar had ieder zijn eigen gedachten en gevoelens bij.
Woorden schieten tekort om uit te drukken hoe fijn wij dit gevonden hebben. Alle lof en hulde voor de begeleiders.
Voor altijd in ons geheugen gegrift!