Lieve mensen van stichting ambulance wens
Dankzij de geweldige vrijwilligers van stichting ambulance wens, is de wens van mijn moeder, om voor de laatste keer op bedevaart naar Banneux te gaan in vervulling gegaan.
De reis naar Banneux stond al reeds gepland toen mijn moeder helaas nogmaals opgenomen moest worden in het ziekenhuis om een nieuw stand te krijgen.
Inmiddels was zij zo verzwakt dat zij vreselijk tegen de rit naar banneux opzag en er eigenlijk van af wilde zien.
Tegen mij zei ze misschien moet het maar een droom blijven, het hele weekend spookte die woorden door mijn hoofd, en hoewel ik wist van het bestaan van de stichting, dacht ik niet dat mijn moeder hiervoor in aanmerking zou kunnen komen.
Niets bleek minder waar een enkel mailtje, en een enkel telefoontje en alles was geregeld, ik kon het niet geloven.
Toen ik het aan mijn moeder verteld straalde zij.
Op vrijdag 16 April werden wij opgehaald door de ambulance, vergezeld door twee vrijwilligers, de sfeer was heel fijn, mijn moeder werd gerust gesteld en kon heerlijk in de ambulance liggen, waar ze tijdens de rit af en toe ook nog even heeft kunnen slapen.
Het mooiste vond zij nog wel dat ze naar buiten kon kijken, maar dat van buiten af niemand haar zag liggen.
Het was een hele rit naar Banneux, maar doordat mijn moeder zo comfortabel had gelegen was er nog voldoende energie om die avond ook deel te nemen aan het progamma in Banneux.
Het zijn hele mooie (maar ook emotinele)dagen geweest in Banneux, in de loop van de dagen knapte mijn moeder iets op, maar belangrijker nog ik heb haar sinds lange tijd weer zien lachen en even had ik mijn moeder weer terug.
Bijzondere dagen, kostbare herinneringen met een goud randje. Stichting ambulance wens heeft dit mogelijk gemaakt en daarvoor zijn mijn moeder en ik jullie allen heel heel erg dankbaar.
Hartelijk groet,
Pinuccia Azzaro-Ploeg
en Irene Azzaro-Scheepers.