Naar IJmuiden met Marie-José, Mariet en Roel, de vrijwilligers van de stichting ambulance wens.
Marie-José had een grote wens om nog een keer naar zee te gaan, daar was ze gek op.
En de ambulance wens maakte dat mogelijk met Roel en Mariet.
Kwart over tien waren we bij Marie-José, de kleinkinderen Imke, Mirte en Bas waren er al.
Marie-José werd op de brancard neergelegd en om kwart voor elf vertrokken we op naar de zee !!!
We hadden een voorspoedige reis met 1x stoppen omdat de voeding op was en 1x omdat de accu haperde.
Bij het appartement met schitterend uitzicht op de zee aangekomen, hadden Roel en Mariet Marie-José zo in bed.
De chauffeur Roel en de verpleegster Mariet zijn twee mensen die volledig op elkaar ingespeeld zijn. Ze zijn vrijwilligers van de ambulancewens die hun tijd en liefdevolle werk beschikbaar stellen aan de stichting. De eigenaar van dit prachtig onderkomen stelt het appartement gratis beschikbaar aan de stichting om te gebruiken voor de zieken.
Daarna was het koffietijd met gebak die Eric gehaald had, want dat hoort erbij. Iedereen was er. Eric, René, Imke Mirte en Bas, wij haar ouders. Christine die kwam na haar werk vanuit Nijmegen. Daarnaast waren Koos, Karin en Loes ook gekomen. Helaas konden niet alle vrienden en vriendinnen van de partij zijn, omdat dat te druk zou zijn voor onze dochter.
Na de koffie gingen we met de kinderen naar het strand, zodat Marie-José kon slapen.
We hebben op een terrasje gezeten en de kinderen gingen trampoline springen. Later ging Mirte met Bas schelpjes zoeken. Die wilde Bas op een doosje plakken. Ook de bal was erbij vanwege onze Bas die voetbalt bij de Beuningse boys. En vliegeren met Loes en René.
Het weer was prachtig, zon mooie wolken fijn voor Marie-José die met de strandbrancard naar de zee toekwam.
Roel, Mariette, René en Mirte gingen tot de knieën met de brancard de zee in. Marie-José genoot hiervan, daarna wandelden we langs het strand waar Bas ook zijn sokken uit wilde maar de zee toch te koud vond.
Toen Marie-José moe werd ging ze terug naar het appartement en wij bleven op het strand en besloten in de strandtent te eten met z`n allen, zodat Marie-José kon uitrusten.
Mariet bleef bij haar en Roel kwam naar de strandtent toe. Mariet kreeg de maaltijd door Eric gebracht. Toen we het eten ophadden, gingen we naar Marie-José toe en Christine ging met de kinderen naar huis en René bleef bij Marie-José.
Wij gingen naar hotel Holiday Inn om te overnachten en te ontbijten. René kwam ons de volgende morgen halen om de 2e dag te beginnen.
Om 13 uur gingen we met de ziekenwagen de pier op die 3 km lang was. Het was erg mooi en indrukwekkend. Marie-José genoot van de hoge golven die over de ziekenauto heen sloegen.
Een vissersboot voer vlakbij en je zag de vissenbroedsel in het net springen en honderden meeuwen er achteraan vliegen. Roel zette de auto stil, zodat René mooie foto`s kon maken voor zijn zus.
Na de pier reden we richting Nijmegen om naar het huis van Marie-José te gaan en een kopje thee te drinken.
Ze bekeek alles goed, maar wilde na de thee gauw weg, want het was te emotioneel waardoor ze veel verdriet had.
We reden naar Joachim en Anna waar ze blij was dat ze weer in haar bed lag tevreden met grote dank aan Roel en Mariet.
Valentijn de cavia piepte haar welkom toen hij haar hoorde.
Iedereen van het personeel kwam vragen hoe ze het gevonden had. Marie-José was erg moe en daarom zijn we om 19 uur naar huis gegaan, zodat ze rustig kon slapen.
Onze dank is zeer groot, omdat de Stichting Ambulance Wens dit mogelijk maakte.