Beste medewerkers van de Stichting Ambulance Wens,
Mijn man en ik zijn jullie ontzettend dankbaar voor het verwezenlijken van een bijzondere wens. De oom van mijn man, Dick (68 jaar), heeft al tien jaar zijn eigen moeder niet meer gezien. Dick heeft een ernstige evenwichtsstoornis en woont in Groningen in een verzorgingstehuis. Reizen met het openbaar vervoer of een personenauto of taxi zit er voor hem niet meer in. Zijn moeder van 91 jaar woont in Amsterdam en heeft onlangs een zware operatie ondergaan. Haar linkerbeen is geamputeerd. Ze is voor tachtig procent blind en beginnend dementerend. Ze zit al dertig jaar in een rolstoel. Dat ze de operatie heeft overleefd, mag al een wonder heten. Sinds de operatie gaat haar gezondheid echter heel hard achteruit en de verwachting is dat ze het niet lang meer zal maken.
Dankzij de Stichting Ambulance Wens heeft Dick persoonlijk afscheid van zijn moeder kunnen nemen. Het was een heel emotioneel weerzien, en een paar uur later ook een heel emotioneel afscheid. Ze hebben veel gepraat over vroeger, bijvoorbeeld over de twee zussen van Dick, die al voor hun dertigste levensjaar zijn overleden. Maar ze haalden ook vele leuke herinneringen op, onder andere aan de vakanties van vroeger toen het gezin nog compleet was. Zo vertelde Dick dat hij een keer per ongeluk een biljartkleed heeft beschadigd toen hij nog een tiener was. Hij had stiekem de ballen op de kapotte plekken gelegd en is toen met zijn zussen weggerend. Oma kon zich dat nog heel goed herinneren! Ze glunderde bij de verhalen van Dick en aan haar gezicht was te zien dat ze er erg van genoot om haar zoon weer te zien en vast te kunnen houden.
Wat ik zo bijzonder vind is dat een ‘simpele’ wens als het vervoeren van iemand – zodat moeder en zoon elkaar even konden vasthouden en elkaar persoonlijk konden spreken – door onszelf niet was uit te voeren, omdat beiden een te slechte gezondheid hebben. Maar dankzij de Stichting Ambulance Wens en de inzet van de vrijwilligers is deze wens toch verwerkelijkt. Het is belangrijk dat een moeder afscheid van haar kind kan nemen, en een kind van zijn moeder. Dat hebben jullie deze moeder en zoon geboden.
Dank!
Namens Jan Drok (kleinzoon van mw. Kreuzen) en Hannerlie Modderman