Bergambacht, 22 en 23 juni 2010
De 1251e wens van Stichting Ambulance Wens. Die was voor mijn moeder mevr. De Jong.
Vrijdagmiddag 19 juni 2010, liepen mijn man en ik op de boulevard van Harderwijk.
Het was Eibertjesdag, een gezellige dag met kraampjes en allerlei vertier.
Hier stond ook een ambulance van Stichting Ambulance Wens met informatie.
Ik heb mij laten informeren wat deze stichting doet. Hele mooie dingen dus.
Mijn moeder ligt al een jaar helemaal op bed met kanker in beide borsten en is 89 jaar. Ook heeft ze een staminfarct gehad, dus lopen is er al lang niet meer bij. We hebben enorm veel hulp van de zorg.
Ik zorg zelf al 12 jaar voor mijn moeder en de laatste drie jaar heel intensief.
Dus toen ik thuis kwam heb ik meteen de stichting gebeld, om te informeren van hoe en wat.
Ik belde met de oprichter Kees Veldboer en kreeg voldoende informatie en uitleg.
Om half vier in de middag heb ik een intake formulier via de mail verstuurd en nog geen 7 minuten later kreeg ik een telefoontje dat het geregeld was.
Ik wist even niet wat ik moest zeggen. Het was geweldig.
Het werd niet één dag, maar twee verwendagen.
De wens van mijn moeder was: nog een keertje het strand en de zee te zien.
Dinsdag 22 juni werden we, mijn moeder en ik, opgehaald met de ambulance.
Twee sterke mannen, Kees Mertens en Hans Valken, legden haar op de brancard en reden haar de ambulance in en vertrokken naar IJmuiden.
Een prachtig appartement dat beschikbaar wordt gesteld door een echtpaar aan de
Stichting Ambulance Wens. Heel erg lief van deze mensen.
Daar aangekomen, het was prachtig weer, werd mijn moeder overgelegd in een hoog/laag bed en het terras opgereden met uitzicht op zee. Aan de andere kant de haven van IJmuiden waar ze de grote zeeschepen binnen zag komen.
Ze heeft alleen maar gezegd: O wat heerlijk, wat is dit genieten, dat ik dit nog mee mag maken. Verder heeft ze niets gezegd en lag duidelijk te genieten. Haar gezicht was helemaal opgeklaard. Ik zag weer die moeder van voordat ze ziek werd. Geweldig.
Na het middageten vroegen de mannen of ze naar het strand wilde. Dat hoefde ze geen tweede keer te vragen.
Ze werd op een speciaal voor het strand geschikte brancard met ballonbanden gelegd en de stoere, sterke mannen reden haar zo het strand op naar de kustlijn en Hans vroeg of ze ook het water in wilde. Dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Dus schoenen en sokken uit en hij reed haar zo het water in. Prachtig om dit mee te maken. Super.
Ze zijn met haar een heel eind langs zee gelopen en weer terug. Wat had ze het naar haar zin.
Na geploeter door het mulle zand hebben we de mannen getrakteerd op een hapje en een drankje. Dat hadden ze wel verdiend. Ze hebben mijn moeder achter het glas gezet met de brancard in de zon zodat ze weer uitzicht had op de voor haar zo prachtige zee.
Toen weer terug naar het appartement. Ze had weer een beetje kleur gekregen van de zon.
Ze zon heeft ze niet meer in zee zien zakken want toen sliep ze al na een dag vol indrukken en emotie.
Woensdag 23 juni 2010
We hebben met elkaar ontbeten en om half 11 zijn we weer naar zee gereden. Op de brancard.
Ze hebben tot kwart over twaalf met mijn moeder over het strand gewandeld met nog mooier en warmer weer dan dinsdag. Wat heerlijk.
Weer terug naar het appartement en na gegeten te hebben zijn we om half twee vertrokken richting Bergambacht. Van de terugweg heeft ze niets meer gezien, ze was erg moe van alle indrukken en ook van het mooie zwoele weer. Dus lekker geslapen.
Thuis aangekomen hebben Hans en Kees haar weer in bed geholpen.
Ze wilde de mannen bedanken, maar was zo emotioneel dat haar stem het begaf.
Mede dankzij het stalende weer, waren het twee onbeschrijfelijke dagen.
Mijn moeder was diep onder de indruk en we zijn de Stichting Ambulance Wens dan ook reuze dankbaar voor dit fantastische uitstapje.
Hier zijn geen woorden voor.
.
Hans en Kees zijn ook super mensen. Mooi dat er zulke vrijwilligers zijn die heel veel over hebben voor onze medemensen.
Ze waren heel erg lief en behulpzaan voor mijn moeder en ook voor mij.
Ik vind het een geweldig mooi initiatief dat jullie dit voor mijn moeder, maar ook voor andere zieke mensen willen en kunnen doen en dat dankzij donaties en gulle gevers.
Super, super!!!!!!!!!
Duizend maal dank voor al het moois, mijn moeder ligt nog steeds na te genieten en heeft dat verhaal ook al vele malen aan iedereen verteld.
Er was ook een fotograaf van “Het Kontakt”. Dit is een krant die verspreid wordt in de Krimpenerwaard. Ze hebben de foto op 29 juni 2010 geplaatst.
Een foto van de Ambulance met Hans en Kees, mijn moeder en mijn persoontje erop.
We willen zo een stukje aandacht geven voor jullie stichting en al het goede werk dat jullie doen.
Dank, dank, dank en de donatie is onderweg.
Mevr. De Jong-Pijpers en Wil Vreugdenhil