Onverwacht kregen wij een telefoontje van de Stichting Ambulance Wens dat de wens van Hans in behandeling was genomen en dat wij een paar dagen met de Stichting naar Schotland zouden gaan. Bij Hans is een paar jaar geleden de ziekte ALS ontdekt. Dit is een spierziekte waarbij er telkens een spier uitvalt die ook niet meer terug komt. Hans zit inmiddels in een rolstoel en is niet meer in staat om zelf te lopen. Hij is dus afhankelijk van andere mensen voor de verzorging. We zijn 18 mei vertrokken en 21 mei weer teruggekomen.
Vol van verbazing hebben wij onze spullen gepakt en zaten wij klaar om te vertrekken. Na ’s morgens om acht uur een korte kennismaking met de begeleiders te hebben gehad zijn we met de ambulance op pad gegaan terwijl wij werden uitgezwaaid door de buurt en familie.
De reis zou eerst met de boot gaan, maar dit bleek niet haalbaar. Vandaar dat we een tochtje door de tunnel hebben gemaakt. ’s Avonds tegen half negen waren wij op de plaats van bestemming in Darlington.
Na lekker gegeten te hebben, hebben we afgesproken met Joop en Mariet (onze begeleiders) wat we de volgende dag zouden doen. Aangezien wij veel van natuur houden, gaan we naar York. ’s Morgens na het ontbijt zijn wij naar York gereden. Dit is een gigantisch natuurgebied waar wij ons de hele dag hebben vermaakt. Hier hebben wij genoten van vele landweggetjes, met veel schapen, lammetjes, gestapelde muurtjes en mooie landschappen. Gekeken naar oude kastelen, mooie kerken en mooie ouderwetse huisjes.
Het weer deed deze vakantie ook goed mee, want we hebben heerlijk op terrasjes gezeten en genoten van het lekkere weer. Na een lange, vermoeiende maar zeer mooie dag zaten wij tegen half zeven in ons hotel lekker aan het eten. Na het eten hebben we weer afgesproken wat wij op dag drie gingen doen. We werden ’s morgens weer wakker gemaakt door een heerlijk zonnetje. Het zou dus weer een mooie dag gaan worden. We wilden naar de Harian’s Wall gaan kijken. Deze muur was vroeger de grens tussen Schotland en Engeland. We konden echter niet bij de muur komen. We zijn dus maar weer lekker van de natuur gaan genieten. Heerlijke tochtjes gemaakt en genoten van de mensen en de terrasjes. Ook hebben wij goede gesprekken gehad met Joop en Mariet. Je kunt merken dat zij vaker zulke reisjes maken en met veel verschillende mensen te maken krijgen. Ook zijn we nog even bij de zee geweest en hebben we genoten van het landschap om ons heen. We wilden eerst helemaal langs de kust terug rijden, maar dan konden wij in ons hotel niet meer eten en zou het laat worden.
Dit was voor ons niet verstandig omdat we de volgende dag weer terug gingen naar huis. We hebben dus maar besloten om via de snelweg terug te rijden naar ons hotel om daar nog even lekker te eten, te kletsen en even lekker tot rust te komen. Hierna zijn we lekker gaan slapen. Aangezien de invalide kamer voor iemand anders bestemd was, hebben Joop en Mariet alles toch perfect geregeld zodat wij lekker van onze vakantie hebben kunnen genieten. De laatste dag moesten we vroeg het bed uit, zodat wij om zeven uur aan het ontbijt konden. Hierna zijn we aan de terugreis begonnen. Alles is prima gegaan tot aan Antwerpen. Daar kwamen wij in de file en toen hebben wij besloten om via Rotterdam terug te rijden. Om kwart over acht ’s avonds kwamen wij weer aan bij ons vertrouwde huisje. Hier hebben wij afscheid genomen van Mariet en Joop en we kunnen zeker terugkijken op een zéér geslaagde vakantie.
Deze vakantie hebben wij te danken gehad aan onze schoondochter Claudia die heeft geregeld dat deze vakantiewens in vervulling kon gaan. Langs deze weg willen wij ook Joop en Mariet hartelijk bedanken voor deze geweldige vakantie en wij hopen dat de Stichting Ambulance Wens nog vele wensen in vervulling kan laten gaan.
Hartelijk bedankt.
Hans en Bea Janssen