Het begon met een hartinfarct, het eindigt met kanker.
3 maanden lang lag papa in het ziekenhuis en al die tijd hingen er, naast foto’s van ons gezin, foto’s van het nieuwe chalet van onze ouders boven het bed. Bij deze foto’s kon hij wegdromen, zijn gezin, zijn huisje in z’n geboorteprovincie waar hij zich zo thuis voelt.
Plotseling zo ernstig ziek, zoveel complicaties, een bizar ziekteverloop, maar dat was voor papa geen reden om de moet te verliezen. Nee, zo redeneerde papa, de tijd die ik nu met jullie heb is gekregen tijd, en daar moeten we met elkaar van genieten. Maar, zei hij, ik heb nog wel een hele grote wens, Ik wil zo graag nog naar ons chalet in Friesland. En dat kon, dank zij jullie !!
De verpleging in het ziekenhuis was zo begaan met de situatie van papa, hij heeft zoveel ellende (een hartinfarct, meerdere zware gecompliceerde operaties, weken op IC, zware longontstekingen) steeds op het nippertje overleeft en nu werd hij naar huis gestuurd met de diagnose kanker, onbehandelbaar. Ze wilden zo graag nog wat voor papa doen en zijn wens om nog eens naar Friesland te kunnen was ze niet ontgaan. Ze kenden jullie stichting en hebben ons enorm verrast door deze wens bij jullie aan te vragen.
Maandag 5 april (2e paasdag) werden papa en mama opgehaald in Apeldoorn en naar het Friese Wergea gebracht. Daar hebben we eerst met elkaar gegeten en genoten van het samenzijn.
Wat een warme, lieve vrijwilligers. Mensen, die er voor kozen om hun vrije paasdag op te geven voor ons.
Onze ouders hebben een geweldige week gehad, intens genoten van de vrijheid, de ruimte om hen heen, het Friese landschap en van vrienden en familie die op bezoek kwamen.
Het was prachtig mooi weer en toen we op zondag 11 april weer naar Wergea gingen zagen we een papa die een lekker kleurtje had gekregen, en zelfs was wat aangesterkt.
Om 3 uur was de ambulance er weer en opnieuw waren het hele lieve mensen die aangaven dat ze ook vandaag weer, alles zouden doen om papa optimaal te laten genieten.
Ze gingen onderweg terug naar Apeldoorn eerst met ons naar het feest van de zus en zwager van papa in Baard. (ook Friesland) Papa wilde hier zo graag bij zijn al was het maar een half uurtje! Sandra en Rob zochten een rustig plekje in een hoekje van de zaal maar toch bleven ze goed op papa letten. Na afloop werden onze ouders weer keurig thuis gebracht.
Wat een cadeau !!! Het voelde als een enorme toegift !!
We hebben tijdens het hele ziekte proces, nu een half jaar, zoveel liefdevolle mensen ontmoet, zoveel kracht gehaald uit ons geloof, zoveel bijzondere dingen meegemaakt waardoor we allemaal kunnen zeggen dat deze tijd, ondanks zorgen en verdriet, ondanks het naderende afscheid, een hele waardevolle tijd is.
Lieve mensen van de stichting ambulancewens. We zijn jullie enorm dankbaar voor wat jullie voor papa, en daardoor ook voor mama en ons, hebben gedaan.
Heel, heel veel dank!!
Namens onze ouders Jan en Grietje Hoekstra;
Sonja en Gert
Mirjam en Ron