Lieve mensen van Stichting Ambulance Wens,
Langs deze weg willen wij jullie bedanken voor de fijne uren die wij nog als gezin door hebben kunnen brengen met onze ouders.
30 januari ’10 zou onze vader op bezoek gaan bij onze moeder die al 7½ in een verpleeghuis verblijft en bed liggerig is omdat zij verlamd is vanaf haar hals en niet meer praat dit komt door de verschillende hersenbloedingen die ze heeft gehad.
Onze vader is ongeneeslijk ziek en heeft nog maar enkele maanden te leven. Maar die zaterdag was de toestand van onze vader zo verslechterd dat hij niet vervoerd kon worden. Na overleg met Ambulance Wens, Ziekenhuis en de Zorginstelling waar onze moeder verblijft, werd besloten om de rollen om te draaien. Onze moeder zou nu op bezoek gaan bij onze vader. We kregen van de instelling alle medewerking. Om half 2 was de ambulance aanwezig en werd onze moeder voor vertrek klaar gemaakt. Ze keek met grote ogen rond. Ze is namelijk al 6 jaar niet meer buiten geweest. Om kwart voor 2 kwamen we aan bij het ziekenhuis waar onze vader verblijft. Het was een emotioneel weerzien.
Ze hadden elkaar 6 weken niet meer gezien. Onze moeder was heel erg wakker en als je zag hoe ze elkaars handen vast hadden was dat heel ontroerend. Voor ons kinderen was dit heel fijn. We mochten zelf aangeven wanneer we terug wilden gaan. We zijn om ± 17.00 uur weer terug gegaan naar de zorginstelling.
Nogmaals bedankt voor deze mooie, emotionele en warme uren. Zonder jullie hulp was dit niet mogelijk geweest. Wij zullen jullie zeker een warm hart toedragen.
Bedankt,
Marijke, Gerard en Jan
Kinderen van Jan en Jo van der Linden