Lieve mensen van de Stichting Ambulance Wens,
Een wens kan soms, hoe simpel ook, toch moeilijk uit te voeren zijn. Ellens laatste wens was om nog één keer de woonkamer te zien met de nieuwe meubels die zij samen met mijn vader net voor haar diagnose had gekocht. Dit klonk simpeler dan dat het was. Immers, ze kon niet meer zelfstandig de trap af en als ze eenmaal beneden was, zou dit permanent zijn, aangezien ze niet meer de kracht had om naar boven te komen.
Via een vriendin werden we aangespoord om te bellen met de Stichting Ambulance Wens. Eerlijk is eerlijk, we hadden hier nog nooit van gehoord! Toch hebben we gebeld en achteraf zijn we zo blij dat we dit gedaan hebben.
Op zaterdag 12 december om 13h00 stipt kwam er een glimmende ambulance de oprit opgereden, met 2 medewerkers van de stichting: Jan en Marloes. Zij hebben met een speciaal stoeltje Ellen heel voorzichtig de trap afgetild, zodat we nog één keer als gezin gezellig in de woonkamer met nieuwe meubels konden zitten. Ze zijn zelfs nog even weggegaan, zodat we echt een paar mooie uren voor onszelf hadden. Niet alleen Ellen, maar ook wij, hebben hier erg van genoten.
Na een paar uur hebben Jan en Marloes haar weer veilig naar boven weten te tillen zodat wij in de gelegenheid waren om in de woonkamer plaats te maken voor een medisch bed, waar Ellen twee dagen later gebruik van zou gaan maken.
Ellen heeft tot op het laatste moment genoten van het leven en is iedereen die haar geholpen heeft heel erg dankbaar. Eén dag na haar 41-jarige trouwdag, op 22 december 2009, is ze helaas overleden. Na haar uitvaartplechtigheid hebben we met een groot deel van de aanwezigen een borrel gedronken om haar leven te vieren. Tijdens deze borrel was jullie Ambulance-beertje ook van de partij, mét collectebus. Dit heeft 400 euro opgebracht. Wij hopen dat jullie hier nog meer wensen mee in vervulling kunnen laten gaan!
Nogmaals bedankt,
Gerhard, Lilian, Peter, Viran en Alex