29 juni 2009
De dag ervoor krijgen we het bericht dat we met opa naar één van zijn lievelingsplekjes gaan met Stichting Ambulance Wens.
De manege Het Paardrijk waar zijn kleindochter les geeft aan kinderen en volwassenen met een beperking. Het zijn niet zozeer de paarden die hij wil zien maar vooral zijn trots op ons allemaal die hij laat blijken door daar graag naar toe te willen. En met 7 kinderen en 17 kleinkinderen is “ons allemaal”een hele club.
Elke keer als opa bij de manege komt zegt hij met overtuiging: “Ik kom nog een keer hoor” . Op een gegeven moment kwam de keer dat wij wisten dat “dat” niet meer ging lukken. Opa werd almaar zieker. En zo ziek als hij was, hij bleef maar zeggen dat hij nog een keer wilde komen.
Je snapt dat wij ook reuze blij waren met de uitnodiging om met hem mee te gaan naar het Brabantse land. Vanuit Haarlem toch een hele rit.
Aangekomen staat paard Tester klaar om hem op te wachten en als verrassing is ook bijna de hele familie aanwezig. Opa vindt het altijd heel erg fijn als we met zijn allen bij elkaar zijn.
We hebben genoten van een prachtige liefdevolle dag,
Een dag vol tranen van blijdschap en verdriet. Verwondering dat hij deze dag zo goed is en het allemaal kan beleven.
Om drie uur is het welletjes. De vermoeidheid slaat toe en de reis terug is nog lang. ’s Avonds thuis nog mooi de film bekijken die gemaakt is en deze film heeft hij de volgende dagen aan iedereen laten zien. Elke keer weer zijn verhaal in geuren en kleuren.
Nu is het 8 juli.
Opa Bas is vandaag gestorven. In een liefdevolle omgeving, thuis in zijn eigen bed. De duifjes op het balkon bekijken het van een afstand en wij hebben er allemaal vrede mee. Het is goed zo. We zijn blij dat hij onze vader en opa mocht zijn.
Wij bedanken Maarten en Jan heel hartelijk voor de verzorging van deze dag en voor hun liefdevolle aandacht voor opa. Het zal voor ons een
blijvende herinnering zijn.
Familie Blom.
_________________________