Vijf jaar geleden is mijn oma bij ons in huis komen wonen. Omdat ze ziek geworden was en niet meer terug kon naar haar eigen huis. Afgelopen december ging het mis, en in januari kregen we te horen dat ze niet meer te genezen was. Toen ging het in februari plots toch heel erg snel slecht met haar.
We namen haar overal mee naar toe maar nu is dat niet meer mogelijk. Daarom viel het ons heel erg zwaar dat we haar thuis moesten laten toen wij met het gezin naar de voorstelling van Joseph gingen. Dit kwam omdat wij een jaar van te voren al kaartjes hadden besteld en de zoektocht trouw gevolgd hadden. Mijn oma keek er heel erg naar uit om mee te kunnen gaan, vooral omdat haar favoriet gewonnen had.
Nou zijn we er toch naar toe geweest zonder haar. Maar dat zat ons toch niet lekker. En twee weken later zagen wij op tv een programma waarin toevallig iemand met een ambulance werd vervoerd. Dit vonden wij zo speciaal en zijn we op internet gaan zoeken of zoiets mogelijk was voor ons. Op die manier kwamen wij uit op Stichting Ambulance Wens. In overleg met de huisarts hebben we het formulier ingevuld.
Drie dagen later belden ze al op om te zeggen dat onze wens in vervulling kon gaan. En gisteren was het dan zo ver. We hebben mijn oma wakker gemaakt met een taart en zeiden dat het vandaag feest was. We vertelde dat er om half zeven een ambulance aan de deur zou staan om haar naar het theater in Den Bosch zou brengen om alsnog de voorstelling van Joseph te kunnen zien.
En inderdaad rond half zeven werden wij opgehaald, en zijn we naar Den Bosch gereden. We werden hartelijk ontvangen in het theater en mijn oma heeft genoten van de voorstelling. Ze heeft heel de avond liggen stralen. Na afloop heeft Ruben een paar van de spelers naar mijn oma gebracht zodat ze met hun op de foto kon. Dit vond ik en mijn moeder helemaal geweldig, en niet alleen omdat ze op de foto kon met de spelers maar ook vooral voor de geweldige zorg die Henny en Ruben gaven aan mijn oma. Dat zij deze dag zo speciaal hebben gemaakt die niemand van ons ooit zullen vergeten.
Bij deze zou ik vooral hun maar ook de rest van de stichting willen bedanken dat zij de mogelijkheid bieden om ons maar ook zeker andere zo’n onvergetelijke dag te kunnen bezorgen.
Veel liefs
Charlotte Smits
____________________________