Mijn moeder, Marianne Ruwette, is 57 jaar en heeft sinds 41 jaar de ziekte MS, waardoor zij nu ruim 2,5 jaar in een verpleeghuis woont en 24/7 in bed ligt.
De gedachte nooit meer in Heerlen, Limburg te komen vond ze vreselijk. Daar is ze opgegroeid en heeft er jaren met veel plezier gewoond. Eigenlijk heeft mijn moeder na al die jaren in “het Westen” nog steeds heimwee naar “het Zuiden”.
Omdat ik dat haar de laatste tijd vaak hoorde zeggen dacht ik: er moet toch een oplossing zijn?
Dus zo stuur je na lang wikken en wegen op 25 februari om 23.30uur een mailtje naar de SAW met de vraag of je moeder misschien nog 1 keertje naar Heerlen zou kunnen. En zo krijg je op 26 februari om 8.00uur al een mailtje terug met de bevestiging ervan!
Een dag later stond Kees op mijn voicemail om een datum af te spreken en een week later was het al zover!
Om 08.30uur staan ze al voor de deur bij het verpleeghuis in Leiderdorp, Kees en Mariska van de SAW. Wat een super mooie en zonnige dag!
Mama zat helemaal opgetut klaar op haar bed. Haren waren geknipt, nieuwe kleren aan en make-up op, klaar om naar Limburg te gaan! De zenuwen waren flink aanwezig 🙂
Even kijken hoe de sondevoeding het best mee kon, maar daar hadden Kees en Mariska wel een oplossing voor! De infuuspaal ging gewoon helemaal mee in de ambulance, gewoon in de gordel!
Ik ging achterin de ambulance mee en Danielle ( mijn zus) en Thijs (mijn man) gingen met eigen auto erachteraan. Helaas had onze broer Coen een flinke griep en kon niet mee. En Bas, de man van Danielle bleef thuis met de kleine Jasmijn. Dus die moesten we missen vandaag.
Allereerst was het doel : het huis van de broer van mijn moeder. Daar kwamen allerlei familieleden naartoe die mijn moeder graag weer eens wilde zien. Vooral de oom en tantes van mijn moeder, die zelf niet meer makkelijk naar Leiderdorp kunnen komen, wilde mijn moeder erg graag zien.
Daar aangekomen zaten ze met smart op haar te wachten! Iedereen had cadeautjes meegenomen en ze werd versierd met de Limburgse vlag. Onder het genot van vlaai en koffie werd er flink bij gekletst.
Omdat er nog meer op het programma stond is mama om 13.30uur toch even (na flink aandringen van ons! 🙂 )een half uurtje gaan rusten, wij zijn even een frisse neus gaan halen.
Het volgende doel was de Pancratius kerk. Mama wilde daar erg graag heen om even naar het kruisje te kunnen kijken van mijn opa, die 10 jaar geleden overleden is. Was erg mooi en emotioneel voor haar.
De mensen van de kerk kwamen al verbaasd naar ons toe omdat ze niet wisten dat er een ambulance was besteld 🙂
Om de dag gepast te eindigen gingen we naar de kroeg! Daar stond een groep vrienden te wachten op mijn moeder, waarmee ze vroeger erg vaak in die kroeg (Bijsmans) te vinden was.
Wat een onthaal! En geweldig, gewoon met de brancard de kroeg in te kunnen!
Mama werd bedolven onder de bloemen en werd fijn geknuffeld door iedereen.
Wij zijn rustig in een ander hoekje gaan zitten, zodat mama lekker herinneringen kon ophalen met haar vrienden. Kees en Mariska verloren mama niet uit het oog, wat een erg fijn gevoel was!
De kroeg werd voller en voller en na 2 uurtjes werd het toch tijd om langzaamaan weer richting huis te gaan. Buiten hebben we nog een fotosessie gehouden en toen kwam toch echt het afscheid, van de vrienden en van Heerlen. Mama met pijn in het hart, maar met een meer dan geweldige dag achter de rug. We vertrokken weer met de ambulance richting Leiderdorp. Toen bleek er ook nog eens een dvd-speler in de ambulance te zitten, zodat we onder het genot van Andre Rieu weer naar huis konden. Zodra mama een verontrustend geluid maakte, draaide Mariska zich voorin de ambulance om, om tips te geven en te helpen.
Het was een onvergetelijke dag voor mama. Het ervan bijkomen zal wel wat dagen gaan duren, maar dat was het meer dan waard!
Ook voor ons was het super om dit allemaal te mogen meemaken en mama zo te zien genieten!
Bij deze willen wij de SAW en met name Kees en Mariska heel erg bedanken voor de hele goede zorgen en het mogelijk maken van deze wens! Jullie hebben onze moeder (en ons!) heel gelukkig gemaakt zo!
namens allemaal, groetjes van Willemijn
Namens mijn moeder:
” Ik kan hier niks meer aan toevoegen. Zoals ik al tig keer tegen jullie heb gezegd: Heel erg bedankt!!
Ik heb een meer dan geweldige dag gehad. Hier kan ik lang van nagenieten.
Veel liefs van Marianne Ruwette (en Kees junior 😉 ) ”
________________________________