Nog één maal naar je geboorte dorp Schwalenberg in Duitsland.
Dit is mijn oma afgelopen weekend overkomen.
Haar grootste wens was om nog één maal naar haar geboorte dorp Schwalenberg te gaan .
Oma woont nu in Nieuwe Haven , een verzorgingscentrum in Zwolle.
Oma ligt hele dagen op bed en heeft het altijd erg benauwd en als oma zich maar even inspant wordt ze nog benauwder .
Een aantal weken geleden kreeg zij een longontsteking , knapte hier wel weer van op maar heeft weer ”een jasje” uit moeten doen.
Lucia , de zuster bij oma op de afdeling , wist van oma’s grootste wens ……..nog één maal naar haar geboortedorp Schwalenberg , maar of dit te realiseren was?
Collega Angelien wist van het bestaan van de stichting en zij tipte Lucia weer en zo werd het intake formulier ingevuld…….
Er werd gebeld en afgesproken dat oma en ik samen met de ambulance naar Schwalenberg werden gebracht op 14 maart.
En echt , om tien uur stond de ambulance voor de deur op zaterdag ochtend inclusief
Kees en Ineke, om ons te begeleiden.
En een halfuurtje later werden we enthousiast uitgezwaaid door mede bewoners en de zusters.
Oh wat spannend allemaal …….
Oma lacht van oor tot oor en zwaait er op los en roept misschien kom ik wel niet meer terug!
Daar gaan we dan, bepakt en bezakt !
Onze eerste stop is natuurlijk in Duitsland bij een Raststätte , even wat drinken en een broodje.
En frisse Duitse lucht!
Rond tweeën komen we in Schwalenberg aan en rijden naar het kasteel wat boven aan de berg ligt, want daar heeft oma de meeste herinneringen aan en hebben prachtig uitzicht over het dorp.
Er worden sneeuwklokjes geplukt om te drogen.
Daarna gaan we in het Rathaus koffie drinken , toch wel heel speciaal nu hier te zijn,
waar ooit aangifte is gedaan van oma’s geboorte , lang geleden.
We rijden de toeristische route door het dorp en maken foto’s om het straks iedereen te laten zien en voor oma zelf dat ze er ECHT is geweest .
Aan het einde van de middag zoeken we het hotel op en oma wordt lekker in haar bedje gelegd en opgefrist.
Al met al is het een lange dag met veel indrukken, en nu moe , maar voldaan .
En slapen nee hoor , oma wil alles zien en beleven.
Er wordt nog wat gegeten en dan weer naar oma ,naar haar hotelkamer.
Dachten we dat ze wat zou slapen ,nou nee hoor , oma kijkt naar de Duitse Schlagers op de TV.
Van slapen komt niet veel , veelte veel indrukken .
Dan proberen we nog warme melk met honing voor de nacht , die Ineke beneden in het hotel haalt.
De volgende ochtend krijgen oma en ik ontbijt op de kamer , wel gezellig hoor!
Wat een verwennerij!
Dat dit allemaal zo kan, en ik samen met oma dit mag mee maken !
Rond elven ligt oma weer op de brancard en is er klaar voor .
Om toch weer terug te keren naar Nieuwe haven.
Onderweg worden er nog souvenirtjes gekocht .
En besluiten nog langs oma’s dochter te gaan die ook erg ziek is , ook in Zwolle.
Om half drie komen we terug in Nieuwe haven en oma zit helemaal te glunderen en heeft praatjes.
Wat hebben we genoten!
Ineke en Kees van Stichting Ambulance Wens…………..schitterend wat jullie doen.
Jullie hebben ons iets onvergetelijks gegeven!!
Een hele mooie herinnering , die niemand meer ons kan afnemen!
Dank jullie wel!
Oma Anna en kleindochter Helga
_____________________________